instrument

[ˈɪnstrəmənt]

n.

1) інструмэ́нт -а m., прыла́да f.

2) прыла́да, сро́дак -ку m.

3) Law пра́ўны дакумэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

асало́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Вышэйшая ступень задавальнення, адчування прыемнага. Перайсці ж уброд раку летам — адна асалода. Колас. Сейбіт меў асалоду — Жыта слаўна ўрадзіла! Броўка. Бародка ўзяў са скрыначкі на стале папяросу і моўчкі закурыў, з асалодай зацягнуўся і зажмурыўся, нібы раптам прыдумаў сродак, як абараніцца ад нечаканай навалы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінфекцы́йны Desinfektións-;

дэзінфекцы́йная ка́мера Desinfek tiónskammer f -, -n, Desinfektiónsraum m -s, -räume; Desinfek tiónsanlage f -, -n;

дэзінфекцы́йны сро́дак Desinfektiónsmittel n -s, -, Desinfizíerungsmittel n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адалі́н

[ад лац. ad = пры + ал(ей)]

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як заспакойвальны і снатворны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апізатро́н

(ад лац. apis = пчала + гр. arthron = орган, частка цела)

лекавы прэпарат, болесуцішальны і процізапаленчы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бефунгі́н

(ад лац. fungus = грыб)

лекавы прэпарат, які прымяняюць як сімптаматычны сродак пры лячэнні злаякасных пухлін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

prophylactic

[,proʊfəˈlæktɪk]

1.

adj.

прафілякты́чны

2.

n.

1) засьцерага́льны сро́дак або́ лячэ́ньне

2) засьцяро́га f

3) прэзэрваты́ў -ва m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anesthetic

[,ænəsˈӨetɪk]

1.

n.

сро́дак на абязбо́льваньне, нарко́тык -у m.

2.

adj.

1) які абязбо́львае, анэстэзі́йны

2) абязбо́лены, нячу́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кармі́цца, кармлю́ся, ко́рмішся, ко́рміцца; незак.

1. Есці, атрымліваць корм; насычацца.

Коні кормяцца на лугах.

2. чым і без дап. Мець за сродак для пражыцця; харчавацца.

Чапля корміцца рыбай.

К. сваёй працай.

3. чым, з чаго, на што. Здабываць сродкі для існавання, пражыцця.

К. паляваннем.

|| зак. пакармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 1 знач.) і пракармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 3 знач.); наз. прако́рм, -у, м. (да 3 знач.) і пракармле́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыча́г, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Устройства, якое мае пункт апоры і служыць для ўраўнаважвання болынай сілы пры дапамозе меншай, а таксама для выканання якой-н. работы.

Падважыць груз рычагом.

Р. скорасці.

Рычагі кіравання (таксама перан.).

2. перан. Сродак, якім можна паўздзейнічаць на каго-, што-н., прывесці каго-, што-н. у рух.

Пісьменнасць — р. культуры.

|| памянш. рычажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. рыча́жны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)