фронт, -у, М -нце, мн. франты́, -о́ў, м.
1. Строй салдат, войск.
2. Звернуты да ворага, непрыяцеля край баявога размяшчэння войск, лінія, па якой разгорнуты перадавыя падраздзяленні.
Ф. палка.
3. Група дзеючых армій (у 3 знач.) пад кіраўніцтвам аднаго камандуючага.
Трэці Беларускі ф.
4. Месца, раён ваенных дзеянняў і размяшчэнне войск у час вайны, а таксама дзеючая армія ў такім раёне.
Адпраўка на ф. папаўнення.
5. перан., чаго. Месца, участак, сфера якой-н. дзейнасці.
Ф. забудовы горада.
Працоўны ф.
Пашырыць ф. сяўбы яравых.
6. перан. Сфера, галіна якой-н. дзейнасці.
Культурны ф.
◊
Адзіным фронтам — дружна, згуртавана.
На два франты — у двух напрамках (дзейнічаць).
Шырокім фронтам — з вялікім ахопам, размахам.
|| прым. франтавы́, -а́я, -о́е (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Abteilung
I Abtéilung
f -, -en
1) аддзяле́нне, аддзе́л
2) атра́д, гру́па
3) раён, уча́стак
II Ábteilung
f -, -en раздзяле́нне (дзеянне); выдзяле́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эканамі́чна прысл, эканамі́чны ökonómisch, wírtschaftlich, Wírtschafts-;
эканамі́чны ана́ліз ökonómische Analýse;
зако́ны эканамі́чнага развіцця́ die ökonómischen Entwícklungsgesetze;
эканамі́чныя пака́зчыкі ökonómische Kénnziffern pl;
эканамі́чнае стано́вішча wírtschaftliche Láge;
эканамі́чны раён Wírtschaftsgebiet n -(e)s, -e;
эканамі́чны рост Wírtschaftswachstum n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
во́бласць, ‑і, ж.
1. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў СССР. Брэсцкая вобласць. Аўтаномная вобласць. // Разм. Адміністрацыйны цэнтр такой адзінкі. [Антось:] — Лектар, кажуць, аж з вобласці прыехаў. Васілевіч.
2. Частка якой‑н. тэрыторыі; край. Вобласць экватара.
3. Раён пашырэння чаго‑н. або якой‑н. з’явы; зона. Вобласць распаўсюджання хвойных народ дрэў. Вобласць вечнай мерзлаты.
4. Месца, якое займае той ці іншы орган цела або частка яго. Вобласць шыі. Вобласць сэрца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрэ́з, ‑а, м.
1. Вінтоўка з укарочаным, абрэзаным ствалом. Ірын бацька пачаў расказваць, як яго, прадстаўніка рабочага класа, камуніста, паслала партыя праводзіць калектывізацыю ў наш Верамеевіцкі раён і як стрэлілі ў яго праз акно з абрэза. Сабаленка. З лесу пачалі выходзіць цэлыя групы людзей з карабінамі, з вінтоўкамі, з абрэзамі, з бярданкамі... Колас.
2. Абрэзаны край, беражок. Кніга з зялёным абрэзам.
•••
У абрэз — без усякага лішку, якраз у меру; малавата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уплы́ў, уплыву, м.
1. Уздзеянне на каго‑, што‑н. Рабіць уплыў на што‑н. Пад чужым уплывам. Уплыў камсамольцаў на беспартыйную моладзь. □ Маці мела вялікі ўплыў на дачку, выхаваную ў сляпой пакоры царкве і матчынай волі. Лынькоў. Пад уплывам прыроды самы пануры і маўклівы чалавек змяняецца — мякчэе, робіцца весялейшым і нават гаваркім. Ляўданскі.
2. Сіла аўтарытэту, улады. [Грыша:] — Вось дзе трэба наша прапаганда.. Трэба ўвесь раён пад свой уплыў узяць! Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
consignment
[kənˈsaɪnmənt]
n.
1) прызначэ́ньне, перадава́ньне n., перасы́лка f.
the consignment of surplus food to the stricken areas — прызначэ́ньне лі́шку харчо́ў у пацярпе́лы раён
2) прызна́чаная па́ртыя тава́ру, груз -у m.
•
- on consignment
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
разго́ртванне н
1. Lóswickeln n -s, Ábwickeln n -s;
2. вайск Entfáltung f -, Entwícklung f -; Áufmarsch m -(e)s;
раён разго́ртвання Entwícklungsraum m -(e)s, -räume;
3. (развіццё) Entfáltung f, Entwícklung f -;
разго́ртванне спабо́рніцтва die Entfáltung des Wéttbewerbs
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
precinct [ˈpri:sɪŋkt] n.
1. BrE раён (частка горада, якая выкарыстоўваецца ў пэўных мэтах);
a shopping precinct гандлёвы цэнтр, паса́ж;
a pedestrian precinct ву́ліцы (зо́на) то́лькі для пешахо́даў
2. (звыч. pl.) тэрыто́рыя вако́л буды́нка (часта абгароджаная);
the cathedral/college precincts тэрыто́рыя царквы́/кале́джа
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пазі́цыя
(лац. positio)
1) становішча, размяшчэнне чаго-н. (напр. шахматная п., мінамётная п.);
2) раён ваенных дзеянняў (напр. адправіцца на пазіцыі);
3) перан. пункт гледжання, думка ў якім-н. пытанні (напр. адстойваць сваю пазіцыю).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)