кіла́, ‑ы, ж.
1. Разм. Тое, што і грыжа.
2. Хвароба крыжакветных раслін, пры якой на карэнні ўтвараюцца нарасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лістабло́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Сысучае насякомае атрада раўнакрылых хобатных, якое корміцца сокамі раслін; медзяніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
першакве́тныя, ‑ых.
Сямейства зрослапялёсткавых двухдольных раслін, да якога адносяцца вадаперыца, лазаніца, першацвет і інш., якія пачынаюць цвісці ранняй вясной.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плодаагаро́днінны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з вырошчваннем агародніны і пладова-ягадных раслін, іх апрацоўкай і пад. Плодаагароднінны саўгас. Плодаагароднінная база.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.
Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.
[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слаяві́шча, ‑а, н.
Спец. Цела ніжэйшых раслін (грыбоў, водарасцей, імхоў), у якіх адсутнічае чляненне на корань, сцябло і лісце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фунгіцы́ды, ‑аў; адз. фунгіцыд, ‑у, М ‑дзе, м.
Хімічныя рэчывы для барацьбы з грыбнымі і бактэрыяльнымі хваробамі сельскагаспадарчых раслін.
[Лац. fungus — грыб і caedo — забіваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчытано́ска, ‑і, ДМ ‑носцы; Р мн. ‑носак; ж.
Шкоднік раслін — жучок сямейства лістаедаў са шчытападобным покрывам на целе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчыто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.
Шкоднік раслін — дробнае сысучае насякомае, пакрытае шчытом (у 6 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АКУ́ЧВАННЕ раслін, агратэхнічны прыём догляду пасеваў; абгортванне рыхлай глебай асновы сцяблоў раслін. Забяспечвае добрае праграванне і аэрацыю глебы, зніжае яе залішняе ўвільгатненне, садзейнічае назапашванню пажыўных рэчываў. Выкарыстоўваюць для аховы раслін ад зімовых маразоў (спаржа, артышок), веснавых замаразкаў (бульба, памідоры, вінаград, ружа), для барацьбы са шкоднікамі і хваробамі раслін, стымуляцыі ўтварэння дадатковых каранёў і бакавых парасткаў (напр., у бульбы), што можа павялічваць ураджайнасць да 15%. Колькасць акучвання і тэрмін правядзення залежаць ад біял. асаблівасцяў раслін і глебава-кліматычных умоў.
т. 1, с. 219
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)