fésseln

vt

1) зако́ўваць у кайданы́

2) спу́тваць, прывя́зваць

3) прыця́гваць (позірк)

4) захо́пліваць (пра кнігу)

durch séine Réize ~ — захапля́ць сваёй прыгажо́сцю

die Kránkheit fésselte ihn ans Bett — хваро́ба прыкава́ла яго́ да ло́жка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́сы в разн. знач. косо́й; (не отвесный — ещё) накло́нный;

к. праме́нь — косо́й луч;

к. по́чырк — косо́й по́черк;

к. каўне́р — косо́й во́рот;

к. по́зірк — косо́й взгляд;

к. па́рус — косо́й па́рус;

к. ву́гал — косо́й у́гол;

◊ к. са́жань у пляча́х — разм. коса́я са́же́нь в плеча́х, пле́чи коса́я са́же́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міг ’імгненне, момант’, мігам, мігом ’вельмі хутка, у адзін момант’ (ТСБМ, Бяльк., ТС, Яруш.; докш., Янк. Мат.), мігаць, мыга́ты ’хутка паднімаць і апускаць павекі’, ’мільгаць’, ’бліскаць (пра маланку)’, ’мігцець’, ’хутка праносіцца перад вачыма’ (ТСБМ, Анім., Бяльк., ТС; стол., Нар. лекс.). Укр. миг, ми́га́ти, рус. миг, мигать, ст.-рус. мигати, польск. mig, migać, палаб. mʼėgojĕ să vicaima, н.-луж. mikaś, migaś, в.-луж. mikać, чэш. mih, mihati, славац. mih, mihať, славен. mȋg, migati, серб.-харв. ми̏г, ми̏гати, макед. мига, балг. миг, мигам, ц.-слав. мьгнѧти, ст.-слав. по‑мизати очима. Прасл. migati (sę). Найбліжэйшыя адпаведнікі: літ. mìgti ’засынаць’, miegóti ’спаць’, miẽgas ’сон’, лат. miêgt ’заплюшчваць вочы’, ст.-прус. meicte ’спаць’, maiǫġun ’сон, спячка’, лац. micāre ’блішчэць, міргаюць’, сагдыйск. nimiž ’маргаць’, с.-перс. miž ’павека’, с.-н.-ням. micken ’накіроўваць позірк, назіраць’. І.‑е. аснова *meĭg‑/*meĭkʼ‑ (Бенвеніст, BSL, 38, 280; Ван–Вейк, IF, 28, 124; Бернекер, 2, 57; Фасмер, 2, 618–619; Скок, 2, 419–420; Махэк₂, 362; Бязлай, 2, 183; ЕСУМ, 3, 457; Мяркулава, Этимология–1973, 59). Фасмер і аўтары БЕР (3, 782–783) мяркуюць, што дзеяслоў migati ўтварыўся ад migъ, наадварот Махэк і Бязлай. Сюды ж мігунь! ’раптам, у адзін момант’, ’міг’ (Нас. Доп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dart

[dɑ:rt]

1.

n.

1) дзі́дка, дро́цік -а m.

2) рапто́ўны імклі́вы рух

3) джа́ла n.

4) вы́тачка f. (у суке́нцы)

5) во́стры по́зірк, сло́вы

2.

v.

1) імча́цца (страло́ю), шмыгану́ць, шмы́гнуць

2) кіда́ць стрэ́лы (дзі́ды)

3) рабі́ць вы́тачкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

косо́й​I

1. ко́сы; (кривой) крывы́;

косо́й луч ко́сы праме́нь;

косо́й по́черк ко́сы по́чырк;

косо́й у́гол мат. ко́сы ву́гал;

2. (косоглазый) касаво́кі;

3. перен. ско́сы;

косо́й взгляд ско́сы по́зірк;

броса́ть косы́е взгля́ды ско́са пазіра́ць (глядзе́ць);

◊

косая са́же́нь в плеча́х цэ́лы са́жань у пляча́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

casual [ˈkæʒuəl] adj.

1. выпадко́вы; часо́вы;

earn a living by casual labour зарабля́ць на жыццё выпадко́вай пра́цай;

a casual labourer падзёншчык

2. нядба́йны, неаха́йны;

be casual towards one’s dress не звярта́ць асаблі́вай ува́гі на сваю́ во́пратку

3. несур’ёзны; павярхо́ўны;

a casual glance мімалётны по́зірк

4. ненадзе́йны;

a casual person ненадзе́йны чалаве́к

5. непастая́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scheel

a

1) ко́сы (пра вочы, позірк)

2) зайздро́слівы

j-n mit ~ en Áugen [Blícken] betráchten [ánsehen*], ~e Blícke auf j-n wérfen* — касі́цца на каго́-н., ко́са глядзе́ць на каго́-н.

3) крывы́, аднаво́кі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fixed

[fɪkst]

adj.

1) нерухо́мы, неперасо́ўны, ста́лы, замацава́ны; цьвёрды (пра цэ́ны)

2) вы́значаны, акрэ́сьлены; усталява́ны, ста́лы (пла́та за таксі́)

3) пі́льны, ува́жлівы; утаро́плены

a fixed gaze — пі́льны, утаро́плены по́зірк

4) informal за́гадзя дамо́ўлены (вы́нік ма́тчу); змахлява́ны

5) Chem. зьвя́заны, неляту́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

żałosny

żałosn|y

1. журботны, смутны, тужлівы;

nuta ~a — тужлівая (сумная) нота;

~e spojżenie — тужлівы позірк;

2. перан. убогі, варты шкадавання (жалю), мізэрны;

wygląd ~y — мізэрны (варты жалю) выгляд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праясні́цца сов.

1. проясни́ться, просветли́ться;

фа́рбы ~ні́ліся — кра́ски проясни́лись;

2. (стать спокойным, приветливым) проясне́ть, проясни́ться; просветле́ть;

по́зірк ~ні́ўся — взор проясне́л (проясни́лся);

3. (стать свободным от неясностей) проясни́ться;

спра́ва ~ні́лася — де́ло проясни́лось;

4. проя́снеть, проя́сниться, проясни́ться;

не́ба ~ні́лася — не́бо проя́снело (проя́снилось, проясни́лось);

5. безл. проя́снеть, проя́сниться, проясни́ться; просветле́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)