воспита́ть сов.
1. в разн. знач. вы́хаваць;
воспита́ть де́вочку вы́хаваць дзяўчы́нку;
воспита́ть борца́ми за свобо́ду вы́хаваць барацьбіта́мі за свабо́ду;
воспита́ть чу́вство отве́тственности вы́хаваць пачуццё адка́знасці;
2. (вырастить, вскормить) вы́гадаваць;
воспита́ть расте́ние вы́гадаваць раслі́ну;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
задавальне́нне н
1. (дзеянне) Zufríedenstellung f -, Befríedigung f -, -en;
задавальне́нне про́сьбы die Erfüllung [Gewährung] éiner Bítte;
2. (пачуццё) Zufríedenheit f -, Genúgtuung f -; Spaß m -es, Fréude f -;
атрыма́ць задавальне́нне Spaß háben, Genúgtuung erhálten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
раздражне́нне н
1. (дзеянне) Reiz m -(e)s, -e, Réizung f -, -en;
паро́г раздражне́ння фізіял Réizschwelle f -, -n;
2. (пачуццё прыкрасці) Geréiztheit f -; Errégung f -;
з раздражне́ннем geréizt;
вы́клікаць раздражне́нне Geréiztheit erwécken [áuslösen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
раздражне́нне н
1. (дзеянне) Reiz m -es, -e; Réizung f -, -en;
паро́г раздражне́ння Réizschwelle f -, -n;
2. (пачуццё незадаволенасці, злосці) Geréiztheit f -; Errégung f - (узбуджэнне);
з раздражне́ннем geréizt;
вы́клікаць раздражне́нне Únmut errégen [áuslösen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
го́нар
(польск. honor, ад лац. honor)
1) пачуццё грамадскай або асабістай годнасці, тое, што выклікае ўсеагульную павагу (напр. справа гонару);
2) перавялічанае ўяўленне аб сваёй годнасці; фанабэрыстасць (напр. збіць гонар).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
захлісну́ць, ‑не; зак., каго-што.
Узняўшыся, заліць (пра ваду, хвалі). Хваля захліснула лодку. // перан. Захапіць, авалодаць, паглынуць (пра пачуцці, падзеі і пад.). Я прамаўчаў, бо ўспамін захліснуў мяне, абудзіў невыразнае, забытае даўно пачуццё замілаванасці да таго цудоўнага дня. Асіпенка. У Марыны з новай сілай падступіла пад сэрца туга па дзецях, захліснула ўсю яе істоту. Шарахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарката́, ‑ы, ДМ ‑каце і гарко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.
1. Горкі смак; горкі пах. Адчуваць гаркату ў роце.
2. Пра што‑н. горкае. Хрумсь-хрумсь... — чулася на плоце: дзеці елі рабіну — гаркату. Пташнікаў.
3. перан. Пачуццё горычы, выкліканае бядой, няўдачай, крыўдай. Гарката на душы. □ [Васіль] адчуў, як падступіла да грудзей гаркота. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё прыкрасці, непрыемнасці, жалю, болю і пад. Халуста пачаў бегаць па млыне, хапацца рукамі за галаву, вохкаць, айкаць, стагнаць, стукаць кулакамі ў грудзі. Чарнышэвіч. // Адзывацца гукамі, падобнымі на вохканне. Дзесь далёка-далёка вохкала зямля. Колас. Усю зіму вохкаў лес. Кіпела ў ім жыццё. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрые́мнасць, ‑і, ж.
1. Пачуццё нездавальнення, прыкрасці і пад. Ад непрыемнасці.. [Язэп] моршчыў губы, адварочваў нос. Бядуля. Непрыемнасць асталася ў Алесі ад.. гаворкі з [Рыгорам]. Скрыган.
2. Непрыемнае здарэнне, паведамленне і пад. Непрыемнасці часта налягаюць на цябе найбольш, з таго боку, адкуль іх не чакаеш. Паслядовіч. Я быў упэўнены, што мяне абавязкова чакае нейкая чарговая непрыемнасць. Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падо́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., каго-што.
Перамагчы ў бойцы, барацьбе; асіліць. Нас не падолець у бітвах крывавых, Страх невядомы савецкім людзям. Глебка. // перан. Разм. Перасіліць, пераадолець якое‑н. пачуццё, хваляванне і пад. Хоць патуранне [вучням] было і шкодна з педагагічнага боку, і Лабановіч гэта ведаў, але падолець гэту сваю слабасць не мог ніякім чынам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)