алма́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алмазу (у 1 знач.). Алмазныя россыпы. Алмазны бляск. // Зроблены з алмазу (алмазаў); упрыгожаны алмазам. Алмазныя каралі. Алмазная шпілька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арганізацыі (у 1 знач.). Арганізацыйны камітэт. Арганізацыйная работа. Арганізацыйны вопыт. Ідэйнае і арганізацыйнае згуртаванне партыі, Арганізацыйны канфлікт. Арганізацыйныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арке́стравы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аркестра (у 1 знач.). Аркестравае суправаджэнне. Аркестравы ансамбль.

2. Прызначаны для выканання аркестрам, напісаны для аркестра. Аркестравы твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

befássen

(sich) (mit D) займа́цца (чым-н.); мець дачыне́нне (да каго-н., чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

frémdsprachlich

a іншамо́ўны, які́ ма́е дачыне́нне да заме́жнай мо́вы

~er Únterricht — выклада́нне заме́жнай мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

арэ́хавы

1. (які мае дачыненне да плода) Nuss-;

2. (зроблены з драўніны арэха) Nússbaum-;

арэ́хавае маро́жанае Nússeis n -es, Eis mit Nüssen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

біялагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да біялогіі. Біялагічная навука. Біялагічная актыўнасць глебы. Біялагічная каштоўнасць кармоў. // Такі, дзе займаюцца даследаваннямі з галіны біялогіі. Біялагічная станцыя. Біялагічны кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўся́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аўса. Аўсянае поле. Аўсяная салома.

2. Які прыгатаваны з аўса або з прадуктаў яго апрацоўкі. Аўсяная мука. Аўсяны кісель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агля́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які можна агледзець, акінуць, ахапіць поглядам.

2. Які з’яўляецца аглядам (у 3 знач.). Аглядны артыкул.

3. Які мае дачыненне да афіцыйнага інспектавання, праверкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адно́сіны, -сін.

1. гл. аднесціся, адносіцца.

2. Сувязі паміж людзьмі, пэўнымі групамі або краінамі, якія ўзнікаюць у працэсе іх дзейнасці; погляд на што-н., характар паводзін, абыходжання каго-н. з кім-, чым-н.

А. паміж бацькамі і дзецьмі.

Дыпламатычныя а.

3. Дачыненне да каго-, чаго-н.; узаемная сувязь, залежнасць з’яў або іх кампанентаў.

Мець а. да гандлю.

А. прычыны да выніку.

◊

Ва ўсіх адносінах — з любога пункту гледжання.

У адносінах да каго-чаго — ужыв. ў якасці прыназоўніка са знач. напрамку дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)