вы́драць, -дзеру, -дзераш, -дзера; вы́драў, -рала; вы́дзеры; -драны; зак., што.

1. З сілай выцягнуць, вырваць што-н. моцна ўбітае, прымацаванае і пад.

В. цвік са сцяны.

В. ліст з кнігі.

2. Драпаючы, выдаліць, вырваць.

В. вочы.

3. перан. Атрымаць, узяць з вялікай цяжкасцю (разм.).

|| незак. выдзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свіце́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., сві́ціцца; незак.

1. Быць бачным, праглядацца праз што-н.

Праз бярэзнік свіцілася поле.

2. Будучы рэдкім, не густым, прапускаць праз сябе святло.

Занавеска на акне свіцілася.

3. перан. Пра твар, вочы, знешні выгляд чалавека: адлюстроўваць якія-н. пачуцці.

Дзіця свіцілася ад радасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

swollen​1 [ˈswəʊlən] adj.

1. узду́ты, разду́ты; успу́хлы;

swollen eyes апу́хлыя во́чы

2. набрыня́лы;

The river is swollen. На рацэ ўзняўся лёд.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заваражы́ць, ‑ражу, ‑рожыш, ‑рожыць; зак., каго-што.

1. Падзейнічаць загаворамі, чарамі; зачараваць. Заваражыць кроў.

2. перан. Прывабіць сваім хараством; прываражыць. [Максіма] заваражылі яе вочы — вялікія, мяккія. Шамякін. Максімка на ўсе вочы разглядаў тое хараство, якое аж заваражыла яго. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́шчыць

1. тэх ábplatten vt, strécken vt; ábflachen vt;

2. (вочы) die Áugen zúmachen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вуге́льчык, ‑а, м.

Тое, што і вугольчык. Вочы ў абодвух [сыноў] чорненькія, як вугельчыкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зайздросна прагны. У папа вочы завідушчыя, рукі заграбушчыя. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запла́каны, ‑ая, ‑ае.

Са слядамі слёз, распухлы, пачырванелы ад плачу. Заплаканы твар. Заплаканыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупа́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лупатага.

2. Выпучаныя вочы (як сімптом якой‑н. хваробы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́сліцца, ‑ліцца; незак.

1. Блішчаць, ільсніцца. Вочы блішчалі і масліліся.

2. Зал. да масліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)