Ржаві́нне, іржа́вінне, аржа́вінне ’рудая вада на балоце’ (Сцяшк. Сл., ЛА, 2), праз ступень ржа́вінь з іржа 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руда́ўка ’балотная рыжая вада’ (ТСБМ). Ад руды (гл.) як сіняўка ’сіняк; грыб паганка’, кісляўка ’яблыня з кіслымі пладамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падцячы́ сов., в разн. знач. подте́чь;

вада́ ~цякла́ пад ла́ву — вода́ подтекла́ под скамью́;

во́ка ~цякло́ — глаз подтёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбунтава́цца сов.

1. (поднять бунт) взбунтова́ться;

2. (прийти в состояние волнения) взволнова́ться;

3. взволнова́ться;

вада́ ўзбунтава́лася — вода́ взволнова́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АКВАМАРЫ́Н

(ад лац. agua marina марская вада),

мінерал, разнавіднасць берылу. Празрыстыя крышталі сінявата-зялёнага ці блакітнага колеру. Трапляюцца ў гранітных і слюдзяна-кварцавых горных пародах (Бразілія, ЗША, Мадагаскар, Індыя, Украіна). Каштоўны камень.

т. 1, с. 187

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аквамары́н

(лац. aqua marina = марская вада)

мінерал, разнавіднасць берылу, каштоўны празрысты камень сінявата-зялёнага або блакітнага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

брэква́тэр

(англ. breakwater, ад break = разбіваць + water = вада)

каменная загарода для абароны марской гавані ад хваль, хвалярэз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідро́іды

(ад гідра- + -оід)

прадаўгаватыя вузкія клеткі з тонкімі, скошанымі перагародкамі, па якіх вада рухаецца ў расліне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

газіро́ўка ж разм (газіраваная вада) Sódawasser n -s, Sprúdelwasser n -s, Sprúdel m -s; Bráuse(limonade) f -, -n (з сіропам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пры́плыў ’смецце, якое вада прыбівае да берага’ (чэрв., Нар. лекс.), пры́плаўка, пры́плаўнік ’смецце, якое засталося на беразе пасля паводкі’ (ТС), пріпла́ўнік ’тое, што вада прыбівае да берагоў у час паводкі’ (жыт., Нар. словатв.), пры́плаўнік перан. ’перасяленец’ (ТС). Да прыплыва́ць. Аналагічныя назоўнікі ёсць і ў іншых славянскіх мовах, параўн. рус. приплы́в ’нешта прыбітае да берага, выгнутае вадой’, укр. припли́в ’прыліў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)