ГРЫФ (франц. griffe 1) штэмпель з узорам подпісу ці якім-н. інш. рукапісным тэкстам.
2) Надпіс на дакуменце ці выданні, які вызначае парадак карыстання ім (напр., грыф «На правах рукапісу»).
т. 5, с. 485
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ДАГО́Н,
Даган, у стараж. заходнесеміцкай міфалогіі бог, які дае ежу, апякун земляробства, рыбнай лоўлі. У акадскай міфалогіі яго шанавалі як апекуна насельніцтва даліны сярэдняга Еўфрата, у шумерскай яму адпавядаў Энліль.
т. 5, с. 574
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Finis ab origine pendet
Канец залежыць ад пачатку.
Конец зависит от начала.
бел. Добры запеў ‒ усяму парадак. Які пачатак, такі і канчатак.
рус. У хорошего почина хороший конец. Хорошее начало ‒ залог успеха. Путное начало приводит к путному концу. Каково начало, таков и конец.
фр. Qui bien commence bien avance (Кто хорошо начинает, тот хорошо продвигается).
англ.
нем. Anfang gut, alles gut (Хорошее начало ‒ всё хорошо). Wer’s links anfängt, dem geht’s links (Кто плохо начал, тот плохо и кончит).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
даўне́йшы, -ая, -ае.
1.
Выш. ст. да прыметніка даўні.
2. Які адбыўся задоўга да цяперашняга часу; старадаўні.
Даўнейшыя звычаі адышлі ў нябыт.
3. у знач. наз. даўне́йшае, -ага, н. Мінулае, час, які папярэднічаў сучаснаму.
Д. не вернецца ніколі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двухдо́льны, -ая, -ае (спец.).
1. Які складаецца з дзвюх семядоль.
Двухдольныя расліны.
2. у знач. наз. двухдо́льныя, -ых. Клас пакрытанасенных раслін, зародак якіх складаецца з дзвюх семядоль.
3. Які складаецца з дзвюх рытмічных долей, частак.
Д. памер верша.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жэст, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Рух рукі, галавы, які абазначае што-н. або суправаджае размову.
Энергічны ж.
Мова жэстаў.
2. перан. Які-н. наўмысны ўчынак, разлічаны на знешні эфект.
Зрабіць высакародны ж.
Гэта ўсяго толькі ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зако́нчаны¹, -ая, -ае.
1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.
Закончаная думка.
З. сказ.
2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).
З. майстар.
З. мастак.
3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.
З. нягоднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канчатко́вы, -ая, -ае.
1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.
Канчатковае заключэнне камісіі.
Канчатковае рашэнне.
2. Які з’яўляецца вынікам, завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.
К. прадукт.
К. вынік.
Канчатковая мэта.
3. Поўны, даведзены да канца.
Канчатковая перамога.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пары́вісты, -ая, -ае.
1. З рэзкімі раптоўнымі парывамі, няроўны.
П. вецер.
2. Рэзкі, імклівы, не плаўны.
Парывістыя рухі.
3. Які дзейнічае парывамі (у 2 знач.), які лёгка захапляецца.
Парывістая натура.
|| наз. пары́вістасць, -і, ж.
П. у рухах, манерах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плыву́чы, -ая, -ае.
1. Які плавае, знаходзіцца, размешчаны на вадзе.
П. мост.
П. маяк.
2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць.
Плывучыя матэрыялы.
3. Пра грунт: які лёгка размываецца, перамяшчацца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім.
Плывучая гліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)