халадзі́льнік, ‑а, м.

1. Спецыяльнае збудаванне, памяшканне з паніжанай тэмпературай для захоўвання або перавозкі прадуктаў, якія хутка псуюцца. Вагон-халадзільнік. □ Крыху далей, на другім баку пасёлка, на ўзгорку пад соснамі знаходзіцца рыбакансервавы завод. Побач з ім высіцца белы будынак халадзільніка. В. Вольскі. // Шафа з халадзільнай устаноўкай. Маці вынесла ў тазе на балкон сала, масла і прыкрыла газетай. — Не трэба і халадзільніка, — радавалася яна. — Заўсёды свежае будзе. Даніленка.

2. Частка машыны, спецыяльнае прыстасаванне для ахаладжэння чаго‑н. Халадзільнік паравой машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чуба́ты, ‑ая, ‑ае.

1. З чубам (у 1, 2 і 4 знач.). На прызбе чубаты салдат-гарманіст на ўвесь мах расцягваў трохрадку. Ставер. // Які формай нагадвае чуб (пераважна пра расліны). Зіна спынілася, прыслухалася. Дзесьці ўнізе, сярод чубатых вяршалін ні то кіпарысаў, ні то таполяў спяваў салавей. Лось. Цокат, грукат па дарозе, А з дарогі — пыл густы На бярозы, Вербалозы, На чубатыя кусты. Бялевіч.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Чубаты шалфей. Чубатая чэрнець. Чубаты рабчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́нне

1. Усеяная каменнем зямля; гравійная глеба (Слаўг.).

2. Падмытая верхняя частка схілу, нізкага берага (Карм.).

3. Галька, гравій, граніт, палявы шпат, валуны і інш. (Слаўг.).

□ ур. Каменне Карм.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

по́стаць

1. Участак збажыны, які займае жняя (БРС). Тое ж кусок, плаха (Слаўг.).

2. Частка паласы ў даўжыню (Беш. Касп.).

3. Месца ў полі, дзе стаяць снапы (Ваўк. Сцяшк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

turnout

[ˈtɜ:rnaʊt]

n.

1) ма́са прысу́тных

There was a good turnout at the dance — На та́нцах было́ лю́дна

2) аб’ём выпуска́най праду́кцыі, вы́пуск праду́кцыі

3) чыгу́начны разье́зд

4) ча́стка даро́гі для абго́ну

5) esp. Brit.

а) страйк -у m., забасто́ўка f.

б) страйко́вец -ўца, забасто́ўшчык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

or

[ɔr]

conj.

1) або́, а́льбо

You can go or stay — Мо́жаце ісьці́ або́ заста́цца

2) а то, іна́кш, іна́чай

Hurry, or you will be late — Сьпяша́йся, а то спо́зьнісься

3) або́, гэ́та зна́чыць

This is the end or last part — Гэ́та кане́ц, гэ́та зна́чыць апо́шняя ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

portion

[ˈpɔrʃən]

1.

n.

1) ча́стка f.; надзе́л -у m. (са спа́дчыны), спа́дчына f.

2) по́рцыя f. (напр. е́жы)

3) паса́г -у m.

4) до́ля f., лёс -у m.

2.

v.

1) дзялі́ць на ча́сткі, по́рцыі або́ надзе́лы

2) дава́ць як нале́жную ча́стку (надзе́л са спа́дчыны або́ паса́г)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сцэ́на ж.

1. (падмосткі) Bühne f -, -n, Brétter pl; Széne f -, -n;

рабо́тнікі сцэ́ны Bühnenschaffende (sub) pl;

2. (частка п’есы) Széne f -, -n, Áuftritt m -s, -e;

3. літ. (эпізод) Széne f -, -n; Episóde f -, -n;

◊

сыхо́дзіць са сцэ́ны vom Scháuplatz ábtreten*, das Feld räumen;

учыні́ць сцэ́ну каму-н. j-m éine Széne máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэта́ль

(фр. détail)

1) састаўная частка машыны, механізма, якая не можа быць разабрана на іншыя, больш дробныя часткі (напр. д. самалёта);

2) прыватны факт, драбніца;

3) красамоўная падрабязнасць літаратурнага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кла́ўзула

(лац. clausula = заключэнне)

1) спецыяльная ўмова, агаворка ў завяшчанні, дагаворы і інш. (у юрыспрудэнцыі);

2) заключная частка прамовы (у рыторыцы);

3) заключныя склады вершаванага радка пасля апошняга націскнога склада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)