пагладчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца больш гладкім, гладчэйшым. Круглы Коўзікаў твар яшчэ больш пагладчэў. Аж ільсніўся. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падалікатне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца далікатным, далікатнейшым. Твар падалікатнеў — што значыць у горадзе хлопец жыве, вучыцца! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бляды́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Тое, што і бледны (у 1, 2 знач.). Кацярына выцірала Твар свой стомлены, бляды... Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круглава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі круглы; падобны па форме да круглых прадметаў, фігур. Круглаваты твар. □ Аленка была круглаватая, тоўсценькая. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датыкну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Абл. Даткнуцца. Каўнер датыкнуўся вушэй і шчок і непрыемна казыча твар. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адутлава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і азызлы (у 1 знач.). Твар у астравіцяніна быў круглы, з адутлаватымі шчокамі. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., каго-што.

Пакрываць, насыпаць пудрай. Пудрыць твар. // Пасыпаць якім‑н. парашком паверхню чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разду́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Тое, што і раздзьмуцца. Твар .. [Гаецкай], што хвіліну назад палаў, пабялеў, ноздры непрыгожа раздуліся. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрфе́йс

(англ. interface, ад лац. inter = паміж + англ. face = твар, знешні выгляд)

сістэма уніфікаваных сувязей і сігналаў у вылічальнай тэхніцы, праз якія ўстройствы вылічальнай сістэмы злучаюцца паміж сабой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэра́тапсы

(ад гр. keras, -atos = рог + ops = твар, фізіяномія)

група раслінаедных быкападобных пазваночных мелавога перыяду (гл. мезазой), якія мелі ад аднаго да некалькіх рагоў на галаве; рагатыя дыназаўры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)