адагна́ць, адганю, адгоніш, адгоніць; зак., каго-што.

1. Сілай або пагрозай прымусіць адысці ад каго‑, чаго‑н., перамясціцца. Адагнаць сабаку. □ Мухі і сляпні Не давалі спакою каню, атакуючы яго з усіх бакоў, і Марцін час ад часу саскокваў з драбінкі, каб адагнаць іх. Мележ. Карніцкаму не спадабалася, як ваююць Барсук і Віхор. Адзін падсцерагаў акупантаў каля сваіх зямлянак і нікуды не вылазіў, другі стараўся, колькі ў яго ставала сілы, адагнаць ворага ад сябе як мага далей. Паслядовіч. // Перамясціць (ветрам, плынню і пад.). Баіцца ён [дзядуля], каб не сплылі [дзеці] на чоўнах тых далёка, — адгоніць вецер караблі ў акіян шырокі. Дубоўка. // перан. Пазбавіцца ад чаго‑н. (ад якіх‑н. думак, пачуццяў, унікнуць якога‑н. фізічнага стану). Каб адагнаць сон, яна [Марылька] устала, прабеглася па беразе, аднак праз нейкі час паўтарылася тое ж самае. Кулакоўскі.

2. Адвесці, загнаць каго‑, што‑н. у якое‑н. месца. [Жылінскі:] — Мяне амаль кожную гадзіну завуць да тэлефона і ўсё пытаюцца, колькі я трактараў адагнаў на станцыю і пагрузіў на платформы. Сіўцоў. // Вярнуць, прымаць, адвесці на ранейшае месца. Адагнаць машыну ў гараж. □ Васіль падвёз Ніну да самага яе двара, потым адагнаў каня на канюшню, распрог і пайшоў дадому. Гаўрылкін.

3. Разм. Аддзяліць, праводзячы баразну, мераючы; адсякаючы, адшчэпліваючы, адбіць. Пойдзем разам з намі сёння, На узгорку, пры, гайку, Пяць гектараў мы адгонім, На цябе і на дачку. Броўка.

4. Спец. Здабыць шляхам перагонкі. Адагнаць шкіпінар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

néhmen

* vt

1) браць, узя́ць; хапа́ць, прыма́ць

j-n an [bei] der Hand ~ — узя́ць каго́-н. за руку́

sich (D) ein Béispiel an j-m ~ — узя́ць [браць] пры́клад з каго́-н.

j-n beim Wort ~ — злаві́ць каго́-н. на сло́ве

2) узя́ць, заваява́ць, адо́лець

éine Stadt ~ — узя́ць [захапі́ць] го́рад

3) браць, выбіра́ць

etw. zum Múster ~ — узя́ць што-н. за ўзо́р

4) узя́ць, браць, атрыма́ць, набыва́ць

Wáren auf Kredít ~ — браць тава́ры ў крэды́т

Stúnden ~ — браць уро́кі

◊ den Ábschied ~ — пайсці́ ў адста́ўку

von j-m Ábschied ~ — развіта́цца з кім-н.

5) адабра́ць, пазба́віць

j-m etw. ~ — адабра́ць што-н. у каго́-н.

j-m die Éhre ~ — зга́ньбіць, абнясла́віць каго́-н.

sich (D) das Lében ~ — пазба́віць сябе́ жыцця́

es sich (D) nicht ~ lássen* — не адмаўля́цца ад чаго-н.; не адмо́віць сабе́ ў чым-н.

6) успрыма́ць, разуме́ць

~ Sie es, wie Sie wóllen! — разуме́йце гэ́та як хо́чаце!

etw. érnst ~ — прыма́ць што-н. сур’ёзна

im Grúnde genómmen… — ула́сна ка́жучы

7) прыма́ць, вы́піць, праглыну́ць (лякарства і г.д.)

etw. zu sich (D) ~ — з’е́сці што-н., перакусі́ць

8) садзі́цца (у аўтобус і г.д.)

9)

Scháden ~ — пане́сці стра́ту, пацярпе́ць

Kénntnis von etw. (D) ~ — прыня́ць да ве́дама, заўва́жыць што-н.

éinen Ánlauf ~ — браць разбе́г, разбе́гчыся; паспрабава́ць пача́ць (рабіць што-н.)

Platz ~ — се́сці, прысе́сці

ein Énde ~ — канча́цца, ско́нчыцца

10)

etw. in Ángriff ~ — пачына́ць што-н., прыступа́ць да чаго́-н.

etw. in Empfáng ~ — атрыма́ць, прыма́ць што-н.

j-n in Schutz ~ — узя́ць каго́-н. пад сваю́ ахо́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

éinstellen

I

1.

vt

1) устаўля́ць, застаўля́ць

2) прыма́ць (на працу)

3) спыня́ць (працу, плацяжы)

4) тэх. рэгулява́ць

2.

(sich)

1) з’яўля́цца, прыбыва́ць (у пэўны час, у пэўнае месца)

2) пачына́цца, наступа́ць (пра мароз, кашаль і г.д.)

3) (auf a) арыентава́цца, настро́йвацца (на што-н.); прыстасо́ўвацца (да чаго-н.)

II

vt спыня́ць (работу, стральбу і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tough [tʌf] adj.

1. цвёрды, жо́рсткі, тугі́, пру́ткі (пра рэчы);

as tough as leather цвёрды як падэ́шва (пра мяса)

2. мо́цны, ду́жы, выно́слівы

3. ця́жкі

4. жо́рсткі, гру́бы, суро́вы (пра праблему, пытанне, падарожжа);

take a to ugh line (with smb.) рабі́ць жо́рсткія за́хады (адносна каго-н.)

5. infml (on) няўда́лы, не шчаслі́вы;

It was tough on him. Яму давялося цяжка;

That’s tough! Якая няўдача!; Як не пашанцавала!;

be/get tough (with smb.) прыма́ць цвёрдае рашэ́нне, рабі́ць жо́рсткія за́хады (адносна каго-н.);

a tough customer infml нелаго́дны, незгаво́рлівы чалаве́к

♦

a tough nut to crack, a tough row to hoe ця́жкая зада́ча; арэ́шак не па зуба́х;

tough luck! вось як не пашанцава́ла!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

order​1 [ˈɔ:də] n.

1. пара́дак, паслядо́ўнасць; размяшчэ́нне (у пэўным парадку);

in alphabetical/chronological order у алфаві́тным/храналагі́чным пара́дку;

in order of importance па ступе́ні ва́жнасці;

in reverse order у адваро́тным пара́дку;

put smth. in order прыво́дзіць што-н. у пара́дак, пара́дкаваць

2. пара́дак, спако́й, заве́дзены пара́дак;

call smb. to order закліка́ць каго-н. да пара́дку;

law and order правапара́дак

3. зага́д, распараджэ́нне; інстру́кцыя;

give an/the order аддава́ць зага́д;

obey orders падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду;

I’m under orders to arrest him. Мне загадана арыштаваць яго

4. зака́з;

put in an order for smth. рабі́ць зака́з на што-н., зака́зваць што-н.;

have smth. on order заказа́ць што-н. (і чакаць выканання заказу);

take smb.’s order прыма́ць чый-н. зака́з;

made to order зро́блены на зака́з

5. чэк, вэ́ксаль;

money/postal order грашо́вы/пашто́вы пераво́д

6. о́рдэн (рэлігійны);

a monastic order о́рдэн мана́хаў, мана́скі о́рдэн;

the order of Jesuits о́рдэн езуі́таў

7. спра́ўнасць, до́бры стан;

in good order у до́брым ста́не; цэ́лы, спра́ўны, непашко́джаны;

in running/working order у до́брым/спра́ўным ста́не, прыго́дны для карыста́ння, гато́вы да эксплуата́цыі;

out of order няспра́ўны, сапсава́ны

♦

in order to fml для таго́ каб;

in order that fml з тым каб;

take (holy) orders станаві́цца святаро́м, прыма́ць духо́ўны сан;

Order! Order! Про́сім захо́ўваць пара́дак!; Да пара́дку! (напр., падчас пасяджэння)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

accept

[əkˈsept]

1.

v.t.

1) прыма́ць

I accept your gift gratefully — Прыма́ю ваш падару́нак з удзя́чнасьцяй

2) згаджа́цца, пагаджа́цца

to accept a proposal — згадзі́цца на прапано́ву

to accept the fact — пагадзі́цца з фа́ктам

3) прызнава́ць праўдзі́вым, ве́рыць

The teacher won’t accept your excuse — Наста́ўнік не паве́рыць тваёй адгаво́рцы

to accept a doctrine — прызна́ць дактры́ну праўдзі́вай

4) заліча́ць

The teacher has accepted my paper — Наста́ўнік залічы́ў маю́ пра́цу

5) акцэптава́ць (падпіса́ць і згадзі́цца заплаці́ць) вэ́ксаль

2.

v.i.

згаджа́цца на што

I was invited and I accepted — Мяне́ запрасі́лі, і я згадзі́ўся

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

живо́й

1. в разн. знач. жывы́;

живы́е цветы́ жывы́я кве́ткі;

живо́й вес жыва́я вага́;

живо́й язы́к жыва́я мо́ва;

2. (проворный, быстрый) жва́вы, руха́вы;

о́чень живо́й ребёнок ве́льмі жва́вае (руха́вае) дзіця́;

3. (деятельный) дзе́йны;

принима́ть живо́е уча́стие в рабо́те прыма́ць дзе́йны ўдзел у рабо́це;

4. (оживлённый) жва́вы, бо́йкі;

жива́я бесе́да жва́вая (бо́йкая) гу́тарка;

5. (выразительный) выра́зны, я́ркі;

живо́е изложе́ние я́ркі перака́з (вы́клад);

◊

жива́я вода́ фольк. жыва́я вада́;

ни жив ни мёртв ні жывы́ ні мёртвы;

на живу́ю ни́тку на жыву́ю ні́тку;

заде́ть за живо́е крану́ць за жыво́е;

ни одно́й живо́й души́ ні адно́й жыво́й душы́;

живо́го ме́ста нет жыво́га ме́сца няма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

shape

[ʃeɪp]

1.

n.

1) фо́рма f.

the shape of a triangle — фо́рма трыку́тніка

2) фо́рма f., абры́с -у m.

to take the shape of — прыма́ць фо́рму каго́-чаго́

3) стан -у m., фо́рма f.

in bad shape — у слабы́м ста́не

to keep oneself in good shape — трыма́ць сябе́ ў до́брай фо́рме

4) пара́дак -ку m.

to get one’s thoughts into shape — прыве́сьці свае́ ду́мкі ў пара́дак

5) род -у m.

dangers of every shape — небясьпе́кі ўся́кага ро́ду

6) фо́рма f. (начы́ньне)

2.

v.t.

1) фармава́ць

2) дапасо́ўваць у фо́рме

3) надава́ць чаму́ пэ́ўную фо́рму або́ хара́ктар

•

- shape up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Рэ́шата 1 ’прылада для прасейвання мукі ў выглядзе шырокага абруча з сеткай’ (ТСБМ, Бяльк., Касп., Сл. ПЗБ), ’надзвычай рэдкае сіта’ (Янк. Мат.), рэ́шато ’рэшата’ (Сцяшк.), рэшэто, рышыто ’тс’ (Сл. Брэс.), рэшота, рэшото, рэшэто ’тс’ (ТС); сюды ж рэшатнік ’хто вырабляе рашоты’ (Сл. ПЗБ). Укр. ре́шето, рус. решето, польск. rzeszoto, палаб. rîsetü, в.-луж. ŕešo, чэш. řešeto, славац. rešeto, славен. rešétọ, серб., харв. решѐто, макед. решето, балг. реше́то. Прасл. *rešeto. Паводле асноўнай семантычнай прыметы (’рэдкае перапляценне’) часта звязваюць з асновай *rěch‑ (параўн. рус. прореха, бел. прарэх) < *rěd‑ch < rědъkъ ’рэдкі’ (Праабражэнскі, 2, 237; Брукнер, 476; Чарных, 2, 115). На карысць гэтай версіі можна прывесці літ. rẽtis ’рэдкасць; рэшата’. Але Фасмер, прымаючы гэтую версію ў семантычных адносінах, лічыць неверагодным вывядзенне прасл. *rešeto ад *rědъkъ, паколькі давялося б прымаць чаргаванне галосных у першым складзе. Паводле іншай версіі, прасл. *rešeto суадносяць з літ. rezgu, regti ’плесці, вязаць’, лат. režģis ’сетка; краты’ (Махэк₂, 530). Фасмер лічыць такое параўнанне неапраўданым фанетычна (Фасмер, 3, 479). А паводле Куркінай, на славянскай глебе і.-е. корань *rezg‑ перанёс некаторыя змены, пры якіх меў месца пераход zg > sk > x/š (Куркіна, Этимология–1974, 54).

Рэ́шата 2 рэшота, рэшото, рэшэто ’стаўная рыбалоўная пастка’ (ТС). Да рэшата 1 (гл.) паводле знешняга падабенства, паколькі гэтая прылада мае выгляд рэдкай сеткі з абручамі.

Рэ́шата 3 (рэшэто) ’рашэтнік, падрашэтнік (грыб)’ (ТС). Гл. рашэтнік.

Рэ́шата 4 (рэшэто) ’гульня, падобная да гульні ў класы’ (ТС). Да рэшата 1 (гл.), паколькі для гэтай гульні на зямлі крэсляць лініі, якія утвараюць рэдкую сетку.

Рэ́шата 5 астр. ’сітцо (Вялікая Мядзведзіца)’ (Сл. ПЗБ), астрав. ’Пляяды’ (Федар., 1, 150). Паводле легенды, тры каралі пакінулі сіта, з якога сыпалі авёс сваім коням, разам з дарункамі для Ісуса. Гэтым сітам карысталася Божая Маці, а пасля ўзнясення на неба, павесіла яго сярод зорак. Паводле Купішэўскага ў балтаў і фінаў назва гэтага сузор’я мае семантыку ’сіта’ (Władysław Kupiszewski. Polskie słownictwo z zakresu astronomii i miar czasu. Warszawa, 1974. S. 99).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wzgląd, ~ędu

wzgl|ąd

м.

1. меркаванне; прычына; акалічнасць;

2. улік чаго; узяцце пад увагу;

mieć ~ąd — прымаць (браць) пад увагу;

mieć na ~ędzie — мець на ўвазе (на прымеце);

3. прыхільнасць;

okazywać ~ędy — праяўляць прыхільнасць; аказваць знакі ўвагі;

ubiegać się o ~ędy — дабівацца прыхільнасці;

przez ~ąd — беручы пад увагу;

pod tym ~ędem — у гэтых адносінах;

pod każdym ~ędem — ва ўсіх адносінах;

pod żadnym ~ędem — ні ў якім разе;

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)