спрасці́ць, спрашчу́, спро́сціш, спро́сціць; спро́шчаны; зак., што.

1. Зрабіць болын простым, менш складаным (звычайна пра структуру чаго-н.).

С. канструкцыю машыны.

С. працэс вытворчасці.

2. Зрабіць болын даступным для разумення, падаць што-н. прасцей, чым раней было.

С. правілы пунктуацыі.

3. Пазбавіць што-н. глыбіні, сур’ёзнасці, багацця форм і зместу і пад.

С. сюжэт.

|| незак. спрашча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спрашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыладзіць (у 1–3 знач.).

2. Спец. Падрыхтоўчы працэс перад друкаваннем, які заключаецца ва ўстаноўцы формы, рэгуліроўцы ціску і падачы фарбы на форму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спяка́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Шчыльнае злучэнне асобных часцінак цвёрдага рэчыва пры высокай тэмпературы. Спяканне тарфяных пластоў.

2. Працэс атрымання цвёрдых і порыстых кавалкаў з дробных, парашкападобных або пылападобных матэрыялаў; агламерацыя. Спяканне баксітаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохта́ктны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з чатырох тактаў; які працягваецца чатыры такты. Чатырохтактная паўза.

2. Такі, у якім рабочы працэс адбываецца за чатыры такты поршня (пра рухавік унутранага згарання). Чатырохтактны рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алгарытміза́цыя

(ад алгарытм)

пабудова алгарытму, што рэалізуе пэўны працэс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гуміфіка́цыя

(ад гумус + -фікацыя)

працэс утварэння перагною ў глебе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

транссуда́цыя

(ад транс- + лац. sudare = сачыцца)

працэс утварэння транссудату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыпыні́ць, прыпыня́ць (auf kúrze Zeit) unterbréchen* vt, ánhalten* vt, áufhalten* vt; éinstellen vt; ábstoppen vt;

прыпыні́ць працэ́с den Prozéss stóppen [ánhalten*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спанта́нны

(лац. spontaneus = адвольны)

выкліканы ўнутранымі прычынамі, без знешніх уздзеянняў (напр. сае развіццё, с. працэс).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мы́сленне і мышле́нне, ‑я, н.

1. Працэс адлюстравання аб’ектыўнай рэчаіснасці ва ўяўленнях, паняццях, суджэннях і г. д.; здольнасць мысліць, разважаць. Абстрактнае мысленне. Мастацкае мысленне. Навуковае мысленне.

2. Дзеянне паводле дзеясл. мысліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)