пля́сканне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць — пляснуць.
пляска́нне 1, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць 1.
пляска́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Алі́мп
(гр. Olympos = назва гары ў Грэцыі, дзе паводле ўяўленняў старажытных грэкаў жылі багі)
выбранае кола якога-н. таварыства (напр. літаратурны а.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
амбацэ́птар
(ад лац. ambo = абодва + ceptor = які бярэ)
асобае ўтварэнне клеткі, якое, паводле тэорыі нямецкага вучонага П. Эрліха, удзельнічае ў рэакцыі імунітэту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арыстагене́з
(ад гр. aristos = найменшы + -генез)
аўтагенетычная канцэпцыя (гл. аўтагенез), паводле якой новыя прыметы арганізмаў з’яўляюцца ў выніку ўнутраных змен спадчынных рэчываў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
валга́ла, вальха́ла
(ням. Walhalla, ад ст.-сканд. Valhöll = палац забітых)
паводле старажытнаскандынаўскай міфалогіі, палац бога Одзіна, дзе знайшлі прыстанак душы забітых воінаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
левіра́т
(ад лац. levir = швагер)
звычай некаторых народаў, паводле якога ўдава мае магчымасць (ці нават абавязана) выйсці замуж за брата нябожчыка-мужа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нарды́зм
(ад норд)
разнавіднасць расізму, вучэнне, паводле якога стваральнікамі цывілізацыі з’яўляюцца нібыта толькі прадстаўнікі «вышэйшай», нардычнай (паўночнай) расы (немцы, англасаксы, скандынаўскія народы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
но́тыс
(англ. notice)
1) апавяшчэнне аб поўнай гатоўнасці судна да пагрузкі або разгрузкі;
2) апавяшчэнне аб пастаўцы рэальнага тавару паводле біржавога кантракту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флагісто́н
(ад гр. phlogistos = гаручы)
бязважкая вадкасць асобага роду, якая, паводле ўяўленняў хімікаў 18 ст., нібыта змяшчаецца ва ўсіх здольных гарэць рэчывах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хао́с
(гр. chaos)
1) бязмерная прастора, бязмежная першабытная маса, з якой, паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, утварылася пасля ўсё існуючае;
2) перан. беспарадак, неразбярыха.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)