паве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Веяць злёгку, час ад часу. Моцна парыла, а потым Стаў павейваць вецярок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вельмі моцна спалохаць, напалохаць. [Аўгіня:] — Чаго ашчэрыўся, як звер? Дзяцей насмерць перапалохаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластро́н, ‑а, м.

Моцна накрухмаленая грудзіна мужчынскай верхняй сарочкі, якая надзяваецца пад адкрытую камізэльку да фрака ці смокінга.

[Фр. plastron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрако́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Раскрытыкаваць, моцна насварыцца, прабраць каго‑н. Раздраконіць супрацоўніка на сходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззы́кацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга зыкаць. На беразе раззыкаліся авадні і розная іншая драбяза. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассіпе́цца, ‑сіплюся, ‑сіпішся, ‑сіпіцца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга сіпець. Я штурхнула .. [гусака] нагой: рассіпеўся тут яшчэ! Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hammer​1 [ˈhæmə] n. мо́лат; малато́к;

go/come under the hammer быць прада́дзеным з малатка́ (на аўкцыёне)

♦

be/go at it hammer and tongs мо́цна свары́цца, быць на нажа́х;

Their relatives were at it hammer and tongs. Іх сваякі моцна пасварыліся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heavily [ˈhevɪli] adv.

1. ця́жка;

heavily loaded ця́жка нагру́жаны;

lean heavily upon smb. ця́жка абапе́рціся на каго́-н.

2. мару́дна, з ця́жкасцю;

walk heavily ісці́/ру́хацца з ця́жкасцю

3. мо́цна, інтэнсі́ўна; шмат;

heavily underlined падкрэ́слены то́ўстай ры́сай;

suffer heavily мо́цна пацярпе́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

smacznie

смачна;

smacznie spać — смачна (моцна) спаць;

smacznie zjeść — смачна паесці; добра закусіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзі́ва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Тое, што выклікае здзіўленне, цуд.

Сапраўднае д.

Што за д.? Вось гэта дык д.!

◊

Дзіва дзіўнае (разм.) — вялікае дзіва.

Дзіву давацца (разм.) — моцна здзіўляцца.

На дзіва (разм.) — надта добра (удацца, выйсці, атрымацца).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)