Verbum

за́вадзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Невялікі заліў ракі ці возера з запаволеным цячэннем.

◊

Ціхая завадзь — бяспечнае, спакойнае месца.

за́гарада, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Агароджа з жэрдак, колля і пад.

2. Агароджанае месца ў хляве для жывёлы, стойла.

за́гарадка і загаро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Невысокая перагародка, звычайна ўнутры памяшкання.

2. Месца, адгароджанае плотам.

буй¹, буя́, М на буі́, мн. буі́, буёў, м.

Высокае, адкрытае з усіх бакоў для ветру месца.

Хата стаяла на буі.

во́дступ, -у, мн. -ы, -аў, м.

Свабоднае месца, якое пакідаецца перад пачаткам радка напісанага або надрукаванага тэксту.

В. у пачатку радка.

ло́бны¹, -ая, -ае.

У выразе: лобнае месца — узвышэнне, з якога ў старажытнасці аб’яўляліся царскія ўказы і на якім адбываліся пакаранні смерцю.

ірвану́цца і (пасля галосных) рвану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Рэзкім рухам кінуцца, памкнуцца.

Конь ірвануўся з месца.

апа́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж. (разм.).

Паглыбленае месца на балоце, якое не зарасло травою ці мохам; акно.

Уваліцца ў апарыну.

аспрэ́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. аспрэчыць.

2. што. Імкнуцца дасягнуць чаго-н. шляхам спаборніцтва.

А. першае месца па футболе.

закану́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

Цеснае памяшканне, цёмны куток; патайное або аддаленае месца.

Прымасціцца ў заканурку.

Абшукаць усе закануркі.