Крапе́ж ’месца, куды сцякае вада са страхі’ (Яшк., Янк. Мат., Жд. 2). Да крапаць (гл.). Як капеж (< капаць) утворана пры дапамозе суфікса ‑еж (Сцяцко, Афікс. наз., 36).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ладзга́н ’пра малое дзіця, якое соваецца, лазіць куды не трэба’ (зэльв., Сцяц.). Балтызм, параўн. літ. lazgus ’гаваркі, ветлівы, далікатны’, lazgełi ’моцна гаварыць’, ’віцца, развівацца’ (Лаўчутэ, Балтызмы, П7).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзець разм híntun* vt, (hín)stécken vt (куды-н in A); гл тс падзець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

правару́ч прысл (на пытанне «дзе?») rechts, réchterhand, zur Réchten; (на пытанне «куды?») nach rechts

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́веславаць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.

Грабучы вёсламі, выплысці адкуль‑н., куды‑н. Вывеславаць на сярэдзіну ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абясто́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Спец. Пазбавіць току, спыніць падачу току куды‑н. Абясточыць праводку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куды́сьці, прысл.

У нейкае месца, невядома куды. Кудысьці спяшыла грамада вучняў на чале з настаўнікам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камандзірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго (што).

Адправіць (адпраўляць) куды-н. са службовым даручэннем.

К. на з’езд пісьменнікаў.

|| наз. камандзіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. і камандзірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пабыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Паездзіць, пахадзіць (па многіх месцах).

П. на Каўказе і ў Крыме.

2. Пабыць, пажыць дзе-н.

П. на поўдні.

3. Зайсці куды-н., наведаць каго-, што-н.

П. у бацькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

закра́сціся, -ра́дуся, -ра́дзешся, -ра́дзецца; -ра́ўся, -ра́лася; зак.

1. Пранікнуць куды-н. крадком, употай.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Непрыметна з’явіцца, узнікнуць.

Закралася падазронасць.

|| незак. закрада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і закра́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)