трая́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Грашовы знак вартасцю ў тры рублі. Маючы ў кішэні скамечаную траячку, дарожны майстар завярнуў у рэстаранчык, каб трохі сагрэцца і падняць настрой. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апладысме́нты

(фр. applaudissements)

плясканне ў далоні на знак прывітання ці адабрэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

protest​1 [ˈprəʊtest] n. (against) пратэ́ст; пярэ́чанне;

in protest у знак пратэ́сту;

make protest пратэстава́ць

♦

under protest вы́мушана, су́праць во́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Páusenzeichen

n -s, - сігна́л па́ўзы; муз. знак па́ўзы; радыё пазыўны́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Signatúr

f -, -en

1) по́дпіс

2) картаграфі́чны знак

3) сігнату́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wégweiser

m -s, -

1) правадні́к

2) даве́днік

3) даро́жны знак [указа́льнік]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hándzeichen

n -s, - знак [сігна́л] руко́ю

Ábstimmung durch ~ — галасава́нне падня́ццем рук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hóheitszeichen

n -s, - эмбле́ма, сі́мвал дзяржа́ўнай ула́ды, знак дзяржа́ўнай прынале́жнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

даро́жны в разн. знач. доро́жный; (относящийся к путешествию — ещё) путево́й;

д. пыл — доро́жная пыль;

~ныя выда́ткі — доро́жные (путевы́е) расхо́ды;

д. знак — доро́жный знак;

~ныя рэ́чы — доро́жные ве́щи;

~ныя за́пісы — доро́жные (путевы́е) за́писи;

д. ма́йстар — доро́жный ма́стер;

~нае будаўні́цтва — доро́жное строи́тельство;

~ныя ўра́жанні — доро́жные (путевы́е) впечатле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Ацэхава́ць ’пазначыць, зрабіць метку, знак на чым-небудзь’ (КСТ), ст.-бел. оцеховати з XVI ст. ’абазначыць’ (Веснік БДУ, 1, 1972, 64), параўн. польск. ocechować. Ад цэхаваць ’значыць’, параўн. цэшка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)