Verbum

нахвалі́цца, -валю́ся, -ва́лішся, -ва́ліцца; зак.

1. Нагаварыць пра сябе многа добрага.

2. кім-чым. Вельмі пахваліць (звычайна з адмоўем).

Маці сынам не нахваліцца.

паказа́нне, -я, звычайна мн. -і, -яў, н.

1. Адказ на допыце.

П. падсуднага.

2. Велічыня чаго-н., якая паказваецца вымяральным прыборам.

П. лічыльніка.

памаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., што.

Даць замерзнуць, знішчыць, сапсаваць марозам або абмарозіць (звычайна пра многіх, многае).

П. усю бульбу.

П. вушы.

паце́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак., чым.

Час ад часу злёгку сцепаць, рабіць сутаргавыя рухі (звычайна плячамі).

Зябка п. плячамі.

|| наз. паце́пванне, -я, н.

плед, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вялікае пакрывала са шчыльнай шарсцяной і інш., звычайна клятчастай, тканіны, з бахрамой.

Захутацца ў п.

дарава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ру́ецца; зак. і незак.

Не залічыцца (не залічвацца) у віну.

Гэта вам ніколі не даруецца.

даста́так, -тку, м.

1. Заможнасць, поўная матэрыяльная забяспечанасць.

Жыць у дастатку.

2. звычайна мн. (даста́ткі, -аў). Матэрыяльныя сродкі, набыткі.

Дастаткаў вам у хату!

дыме́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -мі́ць; незак.

Дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму; выпускаць дым.

Печка пачала д.

Дровы дымяць.

заву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Невялікая, звычайна вузкая вуліца, якая злучае дзве іншыя, паралельныя вуліцы.

Сустрэцца ў завулку.

|| прым. заву́лачны, -ая, -ае.