папаскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. папаскроб, ‑скрэбла; зак., каго-што.

Разм. Скрэбці доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папасядзе́ць, ‑сяджу, ‑сядзіш, ‑сядзіць; зак.

Разм. Пасядзець доўга, неаднаразова. [Лёня] ведаў, колькі я папасядзеў над нарысам. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Чытаць доўга, неаднаразова; многа чаго‑н. прачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папашы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што і чаго.

Разм. Шыць доўга, неаднаразова; пашыць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераверадзі́цца, ‑вераджуся, ‑вярэдзішся, ‑вярэдзіцца; зак.

Разм. (часцей з іранічным адценнем). Доўга, цяжка працуючы, моцна стаміцца, уверадзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буцэфа́л, ‑а, м.

Дзікі конь, які, паводле падання, быў уціхаміраны Аляксандрам Македонскім і доўга яму служыў.

[Грэч. Bukephalos — клічка дзікага каня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разляжа́цца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Праляжаць вельмі доўга; праляжаўшы доўгі час, захацець ляжаць яшчэ даўжэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскуго́ліцца, ‑голюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна і доўга скуголіць.

2. перан. Расплакацца, расхныкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВЫПРАВА́ННЕ ПАСЕ́ВАЎ,

частковая або поўная гібель азімых збожжавых культур і інш. раслін, якія зімуюць, ад знясілення ў выніку доўгага знаходжання пад глыбокім снегавым покрывам. Бывае, калі ўвосень рана выпадае снег на незамёрзлую зямлю або доўга не сыходзіць вясной. На Беларусі найб. пашкоджваюцца перарослыя і загусцелыя пасевы азімых (жыта менш устойлівае, чым пшаніца), асабліва пры адначасовым іх падмаканні пры працяглых адлігах і напярэдадні інтэнсіўнага раставання снегу.

т. 4, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

*Москаць, драг. москаты ’стукаць’ (Сл. Брэс.), москота́тэ ’біць’ (Лучыц-Федарэц). Укр. мо́ска́ти, мускута́ти ’стукаць, біць малатком, лупцаваць’, рус. москота́ть ’доўга чым-небудзь пастукваць’. Відаць, звязана з марскану́ць (гл.). Гл. таксама ЕСУМ, 3, 520.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)