дзвы́нканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзвынкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзвынканне шклянкі. Дзвынканне пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ці́хасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ціхага.. У паветры чулася яшчэ начная ціхасць, што прыглушвала галасы і гукі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мэ́каць ’утвараць працяжныя гукі «мэ-мэ» (пра некаторых жывёл)’ (ТСБМ; ц.- і ўсх.-палес., ДАБМ, к. 302), ’падаваць голас (пра цяля)’, (ТС). Гукапераймальнае. Параўн. ме́каць, мі́каць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыне́сціся сов., разг. принести́сь;

ён за́раз жа сюды́ ~нёсся — он сра́зу же сюда́ принёсся;

здалёк ~сліся гу́кі пе́сні — и́здали принесли́сь зву́ки пе́сни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэко́рдэр

(англ. recorder)

прыстасаванне ў гуказапісным апараце, якое ператварае электрычныя ваганні гукавой частаты ў механічныя ваганні разца, каб зафіксаваць гукі на гуканосьбіце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

muffle [ˈmʌfl] v.

1. глушы́ць, прыглу́шваць (пра гукі);

muffled voices прыглу́шаныя галасы́

2. ху́таць, заху́тваць; захіна́ць;

She muffled the child up in a blanket. Яна захутала дзіця ў коўдру;

muffle oneself ху́тацца, заху́твацца; захіна́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

міжзу́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Пра гукі мовы, пры вымаўленні якіх кончык языка знаходзіцца паміж верхнімі і ніжнімі зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бляя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бляяць. // Гукі, падобныя на крык авечкі, якія ўтвараюцца пры палёце бакасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чымы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае значэнне, сэнс. Значымыя гукі. Значымыя словы.

2. Важны па значэнню. Значымыя падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́бна-губны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем губ; білабіяльны (пра гукі мовы). Губна-губны зычны «б».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)