climber

[ˈklaɪmər]

n.

1) верхала́з -а m.; альпіні́ст -а m.; альпіні́стка f.

2) кар’еры́ст -а m., чалаве́к, які́ пне́цца ўго́ру

3) паво́йная расьлі́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

comprehensive

[,kɑ:mprɪˈhensɪv]

adj.

1) шыро́кі, вялі́кі, вялі́кага аб’ёму; вычарпа́льны, усебако́вы, по́ўны

a comprehensive review — вычарпа́льны агля́д

2) ця́млівы, ке́млівы, ке́мны (чалаве́к); прані́клівы о́зум)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

funny

[ˈfʌni]

adj.

1) сьме́шны, сьмяхо́тны; заба́ўны, камі́чны

in a funny way — сьмяхо́тна, сьме́шна, заба́ўна

2) informal дзі́ўны, дзіво́сны; дзіва́цкі (хара́ктар), дзівакава́ты (чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

plebeian

[pləˈbi:ən]

1.

n.

1) плебэ́й -я m., плебэ́йка f. (у старажы́тным Ры́ме)

2) про́сты або́ вульга́рны чалаве́к

2.

adj.

про́стага пахо́джаньня, плебэ́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

respectable

[rɪˈspektəbəl]

adj.

1) прысто́йны; сумле́нны; шанава́ны, паважа́ны (чалаве́к); самаві́ты ы́гляд)

2) ла́дны, даво́лі вялі́кі, зна́чны, немалы́ (пра ко́лькасьць)

3) до́бры, неблагі́, нядрэ́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Абжо́рачалавек, што многа есць’ (БРС, Бяльк., Касп.), рус. обжора, укр. обжора, ненажера да жэрці (гл.) < ob‑žьra < ob‑žьr‑ti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́ця (іран.) ’самаўпэўнены чалавек’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, “спешчаны” варыянт да пыца ’морда’, аформлены пры дапамозе суф. — V/ (як сопя).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́цька ’разява’ (Касп.), ’няўважлівы чалавек’ (Жд. 2), ’дурань’ (міёр., З нар. сл.). Да рот (гл.). Суфікс ‑к‑а — з экспрэсіяй непахвальнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуршэ́ць ’чмыхаць, злоснічаць’ (ТС). Гл. пу́рхаць; не выключае сувязь з літ. purkšėti ’шыпець, фыркаць (пра ката)’, параўн. purkslys ’нястрыманы чалавек; гарачка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нядо́ля ’няшчасце, няўдача’ (Нас., Яруш.), ’няўдалы чалавек’ (Гарэц., Сцяшк., Сл. ПЗБ), ’ненадзейнае, нямоцнае на трываласць што’ (Сл. ЦРБ). Да доля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)