Мо́лмон ’жоўты гарлачык, Nuphar luteum (L.) Sm.’ (ТС). З мо́мол ’белы гарлачык’ < укр. момич ’жоўты гарлачык’. Гл. таксама момель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мішу́ліцца ’памыляцца, ашуквацца’ (Бяльк.), усх. мішэніцца ’тс’ (КЭС). Да абмішу́ліць (гл.). Параўн. таксама рус. мшел (гл. Фасмер, 3, 22).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нядзьвач ’мядзведзь’ (Шаўцоў, Полымя, 1971, 10, 220). Відаць, з польск. niedźwiedź ’тс’, параўн. таксама niedźuryedź ’тс’ (Федар. 1, 195).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́клуска ’палка, якую клалі на воз, каб пашырыць яго плошчу’ (драг., Сл. ПЗБ). Параўн. таксама паклеска і по́пліска (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыжмо́ ’каласкі жыта, падсмажаныя на агні’ (Нар. Гом.). Суфіксальнае ўтварэнне ад пры́жыць1 ’пражыць, смажыць’ (гл.). Гл. таксама пражмо́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пільгава́ць ’старанна і доўга мыць’ (гродз., ЖНС). З ’пельгаваць < пялегаваць < пялежыць ’біць, праводзячы палосы’ (гл.). Параўн. таксама пілягпу́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разбры́джаны ’разбэшчаны, распусны’ (Сцяшк. Сл.), параўн. бры́дзіна ’нягоднік’ (Юрч. СНЛ). Да бры́дкі (гл.). Параўнай таксама брыд1 ’чад’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раі́цца ’здавацца, мігцець’: раіцца ўваччу (Сержп. Прык.). Метафарычны перанос раі́цца (пра пчол), гл. рой. Гл. таксама роіцца ’раіцца’, ’здавацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стуз ‘звязка’: стуз кніжак (слонім., ЖНС), ‘бярвенні, сашчэпленыя, звязаныя чым-небудзь’ (Нар. Гом.). Гл. стус, а таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́зак, стуза́н ‘грымак’ (ТС). Аналагічна да стусак, стусан з набліжэннем да тузаць, параўн. туза́н, туса́н. Гл. таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)