Verbum

зазва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві́; -зва́ны; зак., каго (што).

Паклікаць, запрасіць прыйсці.

З. у госці.

|| незак. зазыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

закармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго.

Празмерным кармленнем адбіць ахвоту да яды або залішне насыціць.

З. дзіця.

|| незак. зако́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

залічы́цца, -ічу́ся, -і́чышся, -і́чыцца; зак. (афіц.).

Паступіць куды-н., уключыцца ў склад каго-, чаго-н.

З. на службу.

|| незак. залі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

залучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго (разм.).

Прыцягнуць да ўдзелу ў чым-н., перацягнуць на свой бок.

|| незак. залуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

замата́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Матаючы, закруціць вакол чаго-н.

2. каго (што). Стаміць, знясіліць работай, клопатамі і пад. (разм.).

заняво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго-н.

|| ж. заняво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. заняво́льніцкі, -ая, -ае.

засту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заступаецца за каго-н.; абаронца.

|| ж. засту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. засту́пніцкі, -ая, -ае.

дакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Папракаць, выказваючы нездавальненне кім-, чым-н.

Так няможна рабіць, — дакарала бабуля ўнука.

|| наз. дакара́нне, -я, н.

ву́сны¹, -аў.

Губы, рот.

Тонкія в.

Чуць з трэціх вуснаў (не непасрэдна, ад каго-н.). З вуснаў у в. (ад аднаго да другога).

вы́штурхаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго.

Штурхаючы, прымусіць выйсці.

В. за парог.

|| незак. вышту́рхваць, -аю, -аеш, -ае і выштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.