спо́лах, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і спалох.

На твары ў дзіцяці с.

2. звычайна мн. Паўночнае ззянне, яго водбліск.

3. звычайна мн. Успышкі маланкі, агню, святла; зарніца; водбліскі зары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́сенька ж Líedchen n -s, -;

◊ яго́ пе́сенька спе́тая er hat áusgespielt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

правяле́бнасць царк Eminénz f -, -en;

яго́ [Ва́ша] правяле́бнасць Séine [Éure] Eminénz (кардынальскі тытул)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

táusendsackerment

int

~! — каб яго́ [яе́, іх] лі́ха ўзяло́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

husky [ˈhʌski] adj. сіпа́ты, хры́плы (пра чалавека або яго голас)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заплята́цца

1. geflóchten wérden;

2.:

у яго́ язы́к заплята́ецца разм séine Zúnge wird schwer; er lallt;

у яго́ но́гі заплята́юцца séine Béine gehórchen ihm nicht; er tórkelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заме́жак Сенажатны ўзмежак каля поля, паўз дарогу (Лях., А. Чарнышэвіч. Праз зімы і вёсны, 1960, 25; яго ж: Світанне, 1957, 52).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

каду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Чорт, д’ябал.

◊

Кадук з ім (з ёй) (разм.) — хай сабе будзе і так.

Кадук яго (цябе, яе, вас, іх) ведае (разм.) — нічога невядома пра каго-, што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абяззбро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак., каго-што.

1. Адабраць зброю, зрабіць бяззбройным.

А. канвой.

2. перан. Пазбавіць магчымасці і жадання пярэчыць, супраціўляцца чаму-н.

Спакойнасць яго мяне абяззброіла.

|| незак. абяззбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аба... (гл. а...¹), прыстаўка.

Ужыв.:

1) перад словам, якое пачынаецца збегам зычных: абабраць, абагнаць, абазначыць;

2) перад зычнымі «б», «п» з наступным апострафам (’), а ў некаторых выпадках і без яго: абаб’ю, абап’ю, абабіць, абаперціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)