Verbum

анлайнавы слоўнік

транспанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Перакласці (перакладаць) які-н. музычны твор з адной танальнасці ў іншую.

2. Перанесці (пераносіць) што-н. (ідэю, вобраз, тэрміналогію і пад.) з аднаго жанру ў іншы, з адной навукі ў іншую, адпаведна змяняючы, прыстасоўваючы.

|| наз. транспаніро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. і транспанава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

никто́ мест. ніхто́ (род., вин. ніко́га, дат. ніко́му, твор. нікі́м, пред. ні аб кім);

никто́ ино́й (друго́й) ніхто́ і́ншы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

major³ [ˈmeɪdʒə] adj.

1. бо́льшы, больш ва́жны, зна́чны, сур’ёзны;

major industries гало́ўныя галіны́ прамысло́васці;

a major work of art зна́чны маста́цкі твор;

of major importance ва́жны

2. mus. мажо́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мы (род., вин., предл. нас, дат. нам, твор. на́мі; ед. я) мест. личн. мы;

◊ і мы ара́лі — и мы паха́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арато́рыя

(іт. oratorio)

буйны музычны твор для хору, салістаў-спевакоў і аркестра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

першакрыні́ца, ‑ы, ж.

1. Тое, што кладзе пачатак чаму‑н., з’яўляецца першаасновай чаго‑н. Першакрыніца жыцця.

2. Першая асноўная крыніца якіх‑н. звестак; арыгінальны, асноўны твор у якой‑н. галіне. Даследаванне па першакрыніцах. Першакрыніцы марксізма-ленінізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

composition

[,kɑ:mpəˈzɪʃən]

1) уклада́ньне n.; тво́рапіс, твор -у m.

2) кампазы́цыя f.

3) пабудо́ва f., склада́ньне n.

4) склад -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

creation

[kriˈeɪʃən]

1) тварэ́ньне, стварэ́ньне n.

2) ство́раны сьвет, уся́кае стварэ́ньне

3) твор -у m. (літарату́рны, маста́цкі ці музы́чны)

•

- the Creation

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

macaronic

[,mækəˈrɑ:nɪk]

adj.

1) макарані́чны

2) на ме́шанай мо́ве

макарані́чны твор (на лама́най лаці́не або́ з прыме́шкай іншамо́ўных сло́ваў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мініяцю́ра ’невялікі рысунак або размаляваная закладка ў старадаўняй кнізе’, ’мастацкі твор малой формы’ (ТСБМ). З польск. miniatura (minjatura) ’партрэце’, ’пачатковая літара на старажытных рукапісах, азлобленая лісткамі, кветкамі, птушкамі’, якое з італ. miniatura < італ. miniare < лац. miniare ’маляваць minium’, г. зн. ’сурыкам (або кінаварам)’. Сучасная бел. лексема аформлена паводле рус. миниатюра ’тс’ (бо яшчэ ў Крукоўскага (Уплыў, 77) мініятурны, а не мініяцюрны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)