бракаро́б, ‑а, м.

Той, хто дапускае брак у рабоце; нядобрасумленны работнік. — Мы, таварышы, гаварыла майстар цэха, — спаборнічаем за тое, каб наш, цэх стаў калектывам камуністычнай працы. Дык хіба мы можам цярпець бракаробаў у нашай сям’і? Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́льчар, ‑а, м.

Медыцынскі работнік, які мае сярэднюю спецыяльную адукацыю. На ганак выйшаў амаль увесь персанал бальніцы. Урачы, фельчары і сёстры радасна сустракалі Марыю Васільеўну. «Беларусь». — Не забудзьце паклапаціцца аб нашых параненых, — сказаў атрадны фельчар. Машара.

[Ням. Feldscher.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́тчар

(англ. dispatcher)

работнік, які рэгулюе рух транспарту або ход работы прадпрыемства з аднаго цэнтральнага пункта пры дапамозе сродкаў сувязі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фармацэ́ўт

(гр. pharmakeutes = які робіць лякарства)

аптэчны работнік з вышэйшай або сярэдняй фармацэўтычнай (гл. фармацэўтыка) адукацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

халту́ршчык м.

1. (дрэнны работнік) Pfúscher m -s, -, Stümper m -s, -;

2. (той, хто імкнецца да лёгкага заробку) léichten Verdíenst Súchender

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дво́рнік м.

1. (работнік) Háuswart m -(e)s, -e; Stráßenfeger m -s, -; Stráßenkehrer m -s, -;

2. аўта. (шклоачышчальнік) Schéibenwischer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аператы́ўнік, ‑а, м.

Разм.

1. Аператыўны работнік — супрацоўнік органаў міліцыі, дзейнасць якога — папярэджанне і раскрыццё злачынстваў. Аператыўнікі зрабілі вобыск.

2. Афіцэр аператыўнага аддзела штаба воінскага злучэння.

3. Той, хто займаецца якой‑н. аператыўнай работай. Нарада забеспячэнцаў-аператыўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́льны в разн. знач. шко́льный;

ш. наста́ўнік — шко́льный учи́тель;

ш. рабо́тнік — шко́льный рабо́тник;

дзіця́ ~нага ўзро́сту — ребёнок шко́льного во́зраста;

◊ са ~най ла́ўкі — со шко́льной скамьи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

clever [ˈklevə] adj.

1. разу́мны, ке́млівы

2. таленаві́ты, здо́льны;

be clever at smth. до́бра, уме́ла рабі́ць што-н.

3. спры́тны, уме́лы, майстэ́рскі;

a clever workman уме́лы рабо́тнік

4. адмысло́ва/до́бра/па-майстэ́рску зро́блены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тонма́йстар

(ням. Tonmeister, ад Ton = гук + Meister = майстар, спецыяліст)

работнік радыё, кіно, тэатра, які адказвае за гукавое афармленне спектакляў, радыёперадач; гукааператар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)