гага́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Паўночная марская птушка велічынёй з невялікую качку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарыхво́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пеўчая птушка сямейства драздовых з рыжым хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гняздзе́чка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да гняздо (у 1 знач.). Якая птушка, такое і гняздзечка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драфа́, ‑ы; мн. дрофы; ж.

Буйная стэпавая птушка атрада жураўлепадобных з доўгай шыяй і дужымі нагамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубано́с, ‑а, м.

Невялікая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з моцнай дзюбай, прыстасаванай для разгрызання костачак пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́пель, ‑я, м.

Птушка сямейства сяўцовых з тонкай доўгай дзюбай (жыве на балотах і заліўных лугах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заскуго́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Пачаць скуголіць. // Праскуголіць. Дзесь птушка зрэдку заскуголіць Ды пераклікнуцца драчы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пчалае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая корміцца насякомымі, галоўным чынам пчоламі; асаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабі́ннік ​1, ‑у, м.

Зараснікі рабіны.

рабі́ннік ​2, ‑а, м.

Пеўчая птушка сямейства драздоў атрада вераб’іных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турпа́н, ‑а, м.

Вадаплаўная птушка сямейства качыных з чорнай або чорна-бурай афарбоўкай і шырокай дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)