шэелі́т

[ад шв. K. Scheele = прозвішча шв. хіміка (1742—1786)]

мінерал класа вальфраматаў і малібдатаў у выглядзе белых або шэрых крышталёў; руда вальфраму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эрстэ́д

[дацк. H. Oersted = прозвішча дацк. фізіка (1777—1851)]

абсалютная адзінка напружанасці магнітнага поля ў СГС сістэме адзінак, роўная 79,58 ампер на метр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адамсі́т

[ад англ. R. Adams = прозвішча амер. хіміка (1889—1966)]

атрутнае рэчыва, якое раздражняльна дзейнічае на верхнія дыхальныя шляхі, выклікае рвоту і галаўныя болі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

а́ксель

[нарв. P. Axel = прозвішча нарв. канькабежца-фігурыста (1865—1938)]

сп. скачок у паўтара абароту з адной нагі на другую ў адзіночным фігурным катанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўстэні́т

[ад англ. W. Roberts-Austen = прозвішча англ. металурга (1843—1902)]

структурная частка жалеза-вугляводзістых сплаваў, цвёрды раствор вугляроду або легіравальных элементаў у гамажалезе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бадо́

[фр. J. Baudot = прозвішча фр. вынаходцы (1845—1903)]

літарадрукавальны тэлеграфны апарат, які дазваляе перадаваць па адным провадзе некалькі тэлеграм адначасова ў абодвух напрамках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бертранды́т

(ад фр. E. Bertrand = прозвішча фр. мінералога)

мінерал класа сілікатаў, бясколерны, белы, радзей светла-ружовы і светла-жоўты са шкляным бляскам; руда берылію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гале́наў

[ад лац. C. Galenus = прозвішча старажытнарымскага ўрача (129—201)];

г-ы прэпараты — лекавыя сродкі, якія атрымліваюць шляхам спецыяльнай апрацоўкі расліннай і жывёльнай сыравіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маклю́ра

(н.-лац. maclura, ад Maclur = прозвішча амер. вучонага)

дрэва сям. тутавых, пашыранае ў Паўн. Амерыцы; дае аранжавую фарбу; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

максі́м

[англ. maxim, ад H. Maxim = прозвішча амер. канструктара (1840—1916)]

станковы кулямёт, які быў на ўзбраенні многіх армій да 2-й сусветнай вайны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)