Ты́мбер ‘чатырохметровая часаная хваёвая калода’ (ТС), ты́мбры ‘фляксоны, дубовыя бярвенні рознай даўжыні і таўшчыні, якія ідуць на пабудову мастоў’ (навагр., Нар. лекс.), зборн. ты́нбра ‘тоўстае бярвенне, абчэсанае з чатырох бакоў’, ты́нбрына ‘адно бервяно’ (ТС). Запазычана праз польск. tymbry ‘кароткія брусы (пры гандлі драўнінай)’, параўн. timbersy ‘рэбры каркасу ў лодцы’, з англ. timber ‘будаўнічы матэрыял’, ‘бервяно, бэлька’, якое са ст.-англ. timber ‘збудаванне’, ‘будаўнічы матэрыял’, ‘лес, драўніна’, што ўзыходзіць да прагерм. *temran (параўн, ст.-фрыз. timber ‘лес, драўніна’, ст.-в.-ням. zimbar ‘жыллё, хаціна’, ням. Zimmer ‘пакой’). Стараанглійскі дзеяслоў timbran, timbrian быў асноўным для значэння ‘будаваць’ (Online Etymology Dictionary. Рэжым доступу: http://www.etymonline.com./index.php; 01.06.2010 г.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пастфо́рмінг
(англ. posrforming, ад лац. post = пасля + англ. forming = наданне формы)
матэрыял, абабіты ахоўна-дэкаратыўным слоем пластыку, устойлівы да зносу, светлавога і цеплавога ўздзеяння.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
нака́пливать несов. збіра́ць, запа́сіць; (приобретать) набыва́ць, прымнажа́ць; эк. нако́пліваць; (сберегая, собирать) збіра́ць;
нака́пливать капита́л нако́пліваць капіта́л;
нака́пливать си́лы, эне́ргию запа́сіць сі́лы, эне́ргію;
нака́пливать материа́л збіра́ць матэрыя́л;
нака́пливать зна́ния набыва́ць (прымнажа́ць) ве́ды;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
поса́дочный в разн. знач. паса́дачны;
поса́дочная площа́дка ав. паса́дачная пляцо́ўка;
поса́дочный знак ав. паса́дачны знак;
поса́дочные маши́ны с.-х. паса́дачныя машы́ны;
поса́дочный материа́л с.-х. паса́дачны матэрыя́л;
поса́дочное ме́сто паса́дачнае ме́сца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
diaper
[ˈdaɪpər]
1.
n.
1) по́лка f. (матэрыя́л), пялю́шка f. (дзіця́ці)
2) узо́рнае, узо́рыстае палатно́
2.
v.t.
спаві́ць дзіця́ ў по́лкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лес, -у, мн. лясы́, лясо́ў, м.
1. Масіў зямлі, зарослы дрэвамі.
Дрымучы л.
Лесам (прысл.) ішоў, а дроў не бачыў (прыказка).
2. зб. Спілаваныя дрэвы як будаўнічы матэрыял.
3. перан. Як выражэнне мноства.
Л. рук.
○
Чорны лес — лісцевы.
Чырвоны лес — хваёвы.
◊
Навука для яго — цёмны лес — абсалютна незнаёмае, незразумелае.
Як у лесе — нічога не разумець, не разбірацца.
|| памянш. лясо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м. (да 1 знач.).
|| прым. лясны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
фіксава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што.
1. Адзначаць на паперы, замацоўваць што-н. у свядомасці, запамінаць.
Ф. усе дробязі.
Ф. у памяці.
2. Канчаткова ўстанаўліваць, замацоўваць.
Ф. тэрмін нарады.
3. Сканцэнтроўваць, накіроўваць.
Ф. увагу.
4. Замацоўваць у пэўным становішчы.
Ф. хворую канечнасць.
5. Апрацоўваць матэрыял хімічным рэчывам для замацавання саставу, формы (спец.).
|| зак. зафіксава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.
|| наз. фіксава́нне, -я, н. і фікса́цыя, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шэ́ры, -ая, -ае.
1. Колер, які атрымаўся ад змяшэння чорнага і белага, колер попелу.
Ш. матэрыял.
Шэрыя вочы.
Шэрае неба.
Ш. кот.
Ш. твар (бледны, з зямлістым адценнем).
2. перан. Пасрэдны, знешне і ўнутрана не цікавы.
Шэрае існаванне.
Ш. раман.
3. перан. Малакультурны, неадукаваны (разм.).
Ш. чалавек.
4. перан. Пра надвор’е: хмурны.
Шэрае надвор’е.
Шэрая раніца.
|| памянш. шэ́ранькі, -ая, -ае.
|| наз. шэ́расць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Муроўка 1 ’мураванне’, ’матэрыял для муравання’ (ТСБМ, Нас.). Да мурава́ць (гл.).
Муроўка 2 ’божая кароўка, Coccinella septipunctata’ (міёр., Шатал.). З ⁺мороўка, роднаснае да польск. mrówka < прасл. morvьja ’муравей’. Гл. мураве́йнік.
Муроўка 3 ’мурава, густая мяккая трава’ (докш., Янк. Мат.; Бяльк.). Да мур 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
данары́т
(ад ням. Donar = імя міфалагічнага германскага бога буры)
выбуховы матэрыял, сумесь амонію, нітрагліцэрыны і іншых рэчываў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)