delight1 [dɪˈlaɪt] n. задавальне́нне, захапле́нне, зачарава́нне; асало́да;
take delight in smth. знахо́дзіць задавальне́нне ў чым-н.;
the delights of life ра́дасці жыцця́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tempo [ˈtempəʊ] n. (pl. tempos or tempi) тэмп; рытм;
in waltz tempo у ры́тме ва́льса;
the tempo of modern living тэмп суча́снага жыцця́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unversed [ʌnˈvɜ:st] adj. fml (in) няво́пытны, недасве́дчаны;
He is unversed in the British way of life. Ён мала ведае пра брытанскі лад жыцця.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Распу́ста ’свавольны, раздураны, разбэшчаны, амаральны спосаб жыцця’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат., Варл., Сл. ПЗБ), ’той, хто распусціўся, свавольнік’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), роспу́ста ’тс’ (ТС); распу́ства ’распусны спосаб жыцця’ (смарг., Сл. ПЗБ), сюды ж распу́ставаць ’сваволіць’ (Сцяшк. Сл.), разпустава́цца ’рассваволіцца’ (Растарг.). Дэвербатыў ад распусціцца ’паводзіць сябе непрыстойна, разбэсціцца’ (Бяльк.), што са спалучэнняў тыпу пусці́цца ў блуд ’пайсці ў блуд’, пусці́цца сарама́ ’згубіць сорам’ і пад. Гл. пусціць, першаснае значэнне якога ’зрабіць вольным, вызваліць’ захавалася ў ст.-бел. распусты ’адпушчаныя або збеглыя сяляне’ (Гарб.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жыццяра́даснасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан жыццярадаснага, радаснае адчуванне жыцця; вясёлы, бадзёры настрой. Прырода, вясна і маладосць напоўнілі .. [хлопцаў] жыццярадаснасцю. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зні́клы, ‑ая, ‑ае.
Які знік, перастаў існаваць, стаў нябачным. Уздыхнуў фурман стары. Можа ўспомніў век пражыты, .. Жыцця зніклыя агні. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрастарэ́каваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.
Разм. Прастарэкаваць некаторы час. Кірыла зайшоў у варывеньку папрастарэкаваць з хлопцамі па пытаннях жыцця. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упа́дачнік, ‑а, м.
1. Выразнік эпохі ўпадку ў якой‑н. галіне грамадскага жыцця.
2. Разм. Той, хто паддаўся ўпадніцкім настроям.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філагене́з, ‑у, м.
Спец. Працэс развіцця арганічнага свету або асобных яго форм з моманту ўзнікнення жыцця. Філагенез раслін. Філагенез жывёл.
[Ад грэч. phylē — племя і genesis — паходжанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́льніцтва, ‑а, н.
1. Разм. Школьныя гады жыцця. Дзесяць год школьніцтва.
2. Школьніцкія паводзіны, учынкі; гарэзлівасць. Яго характар вызначаўся школьніцтвам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)