буйная жвачная рагатая жывёла з доўгай шэрсцю на ніжняй частцы цела, якая водзіцца ў высакагорных раёнах Цэнтр. Азіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ха́тні
1.в разн. знач. дома́шний;
~нія рэ́чы — дома́шние ве́щи;
~няя жывёла — дома́шние живо́тные;
2.спец. (относящийся к хате) избяно́й;
3. ко́мнатный;
~нія кве́ткі — ко́мнатные цветы́;
○ ~няя гаспады́ня — дома́шняя хозя́йка;
~няя рабо́тніца — дома́шняя рабо́тница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Wíldling
m -s, -е
1) гарэ́за, сваво́льнік
2) дзіка́р
3) с.-г. дзі́чка, дзі́кае дрэ́ва; прышчэ́па
4) дзі́кая жывёла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
трусм.
1.заал. (жывёла) Kanínchen n -s, -;
2. (баязлівец) Féigling m -s, -e; Hásenfuß m -es, -füße, Ángsthase m -n, -n, Ángstmeier m -s, -; Mémme f -, -n (пагард.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ме́лкі
1. (неглыбокі, плыткі) seicht, nicht tief; flach (пра посуд);
ме́лкая рака́ ein séichter Fluss;
ме́лкая тале́рка flácher Téller;
2. (невялікі) klein, Klein-;
ме́лкая жывёла Kléinvieh n -(e)s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
spasiony
spasion|y
1. страўлены;
łąka ~a końmi — луг, страўлены коньмі;
2. адкормлены, сыты, тлусты;
trzoda ~a — жывёла сытая
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыго́нны1, ‑ая, ‑ае.
Прыгнаны, дастаўлены (сухім або водным шляхам) з другога месца. Прыгонны лес. Прыгонная жывёла.
прыго́нны2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прыгону (у 2, 3 знач.). Прыгонная гаспадарка.
2. Які з’яўляецца ўласнасцю памешчыкапрыгонніка, належыць яму. Прыгонныя сяляне. Прыгонны майстар. Прыгонны тэатр. Прыгонны акцёр./узнач.наз.прыго́нны, ‑ага, м.; прыго́нная, ‑ай, ж.З суседняга маёнтка пана Чапкоўскага ўцёк прыгонны.Бядуля.
•••
Прыгоннае правагл. права.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаці́на, ‑ы, ж.
Разм.
1.зб. Чатырохногая сельскагаспадарчая жывёла. Пасвіць скаціну. □ Ужо дамоў пастух скаціну гнаў.А. Александровіч.Уся вёска ў пушчы, там і каровы, уся дробная скаціна, коні, адзежа і ўсё дабро...Нікановіч./ Адна такая жывёліна. Раман злёгку, з любасцю патрапаў па шыі коніка і прамовіў: Эх ты, конік, мой конік!.. Скаціна ты, скажу табе, неразумная!Колас.
2.Груб., лаянк. Пра грубага, бяздушнага, подлага чалавека. [Лабыш да Анатоля:] Эх ты, скаціна бязрогая...Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АНІМАЛЬКУЛІ́ЗМ
(ад лац. animalculum звярок, мікраскапічная жывёла),
сістэма поглядаў біёлагаў 17—18 ст. (А.Левенгук і інш.), якія лічылі, што ў муж. палавых клетках у мікраскапічным выглядзе знаходзіцца цалкам сфарміраваны дарослы арганізм, а яго развіццё зводзіцца толькі да павелічэння ў памерах. Паслядоўнікі анімалькулізму ў адрозненне ад авістаў (гл.Авізм) лічылі яйцо крыніцай пажыўных рэчываў для сперматазоідаў. Анімалькулізм — адно з цячэнняў у вучэнні аб прэфармацыі (гл.Прэфармізм).