◎ Нярэ́шка ’прылада для лоўлі рыбы’: Пак лʼешчы нʼерэсцʼацца, стаўлʼайуц’ нʼерэшкі (Куч.), нярэжка ’рыбалоўная снасць (сеткавы мяшок, прымацаваны да двух шастоў), лавілі там, дзе нераставала рыба’ (Помнікі гіст. і культ. Беларусі, 1974, 4, 55). Відаць, з ⁺нерест‑ка з ад’ідэацыяй да мярэжка, мярэжа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сту́ты ‘калы, падпоркі пад козлы, на якіх уручную распілоўваюцца дошкі’ (дзісн., КЭС), сту́твы ‘прыстасаванне ў выглядзе двух колаў, якія падстаўляюцца пад канец бервяна каля козлаў’ (мёрск., ЖНС). З лат. stute, stuta ‘падпоркі’, якое з с.-н.-ням. stute ‘тс’ (Мюленбах-Эндзелін, 3, 1108).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГЛАДУ́Н,
грыжная трава (Herniaria), род кветкавых раслін сям. гваздзіковых. Каля 30 відаў. Пашыраны ў Еўропе, Паўн. і Паўд. Афрыцы, Зах. Азіі, пераважна ў Міжземнамор’і. У Беларусі ўсюды трапляецца гладун гладкі (Н. glabra) і зрэдку, пераважна ў паўд. раёнах, гладун мнагашлюбны (Н. polygama). Растуць на сухіх грунтавых, пераважна пясчаных агаленнях, на пустках, папарах, каля дарог.
Адна-, двух- і шматгадовыя травяністыя расліны з кароткім галінастым распасцёртым сцяблом даўж. 5—20 см, прыціснутым да зямлі накшталт разеткі. Лісце прадаўгавата-эліптычнае. Кветкі дробныя, непрыкметныя, двух- ці аднаполыя, жаўтавата-зялёныя або белыя ў пазухах верхняга лісця. Плод — шарападобны аднанасенны арэшак. Лек. (мачагонны і вяжучы сродак), дэкар., кармавыя і інсектыцыдныя расліны. Маюць пахучае рэчыва кумарын, сапаніны. Ядавітыя.
Г.У.Вынаеў.
т. 5, с. 282
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
амфібіёнты
(ад амфі- + біёнты)
арганізмы, прыстасаваныя да жыцця ў двух асяроддзях — у вадзе і на сушы (напр. амфібіі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ве́нзель
(польск. węzeł = вузел)
узор, утвораны зграбна пераплеценымі пачатковымі літарамі ўласных імён (імя і прозвішча або двух імён).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гія́тус
(лац. hiatus = шчыліна)
лінгв. збег двух або некалькіх галосных гукаў у адным слове або на мяжы слоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыз’ю́нкцыя
(лац. disiunctio)
лагічная аперацыя, якая ўтварае складанае выказванне шляхам аб’яднання двух выказванняў пры дапамозе лагічнага злучніка «або».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыпластэмані́я
(ад дыпла + гр. stemon = аснова тканкі)
самы пашыраны тып будовы кветкі, які характарызуецца наяўнасцю двух колаў тычынак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
капані́р
(фр. caponnière)
фартыфікацыйнае збудаванне, з якога можна весці флангавы фланговы або косапрыцэльны агонь у двух процілеглых напрамках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
макада́м
(англ. J. Mac Adam = прозвішча шатл. інжынера 18 ст.)
дарожнае пакрыццё з двух пластоў шчэбню рознай зярністасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)