карчы́сты, ‑ая, ‑ае.
З вялікай колькасцю карчоў, пнёў. Вільготны вецер вее аднекуль з ціхіх палявых дарог, .. з карчыстых тарфяных альшанікаў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надве́траны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і наветраны. Вецер.. намагаўся прабіцца праа густую загародку з яловых лапак, пастаўленую з надветранага боку. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вятру́га ’моцны вецер’ (Байк. і Некр., КТС). Укр. вітрюга ’тс’ (Грынч.). Ад асновы ветр‑ і суф. ‑уга, у дадзеным выпадку з узмацняльным адценнем. Адносна словаўтварэння гл. Слаўскі, SP, 68.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сухаве́трыца ’сухавей’ (Сл. ПЗБ, Рагаўц.), сюды ж, відаць, сухаве́траны ’смярдзючы, з непрыемным пахам’ (Ян.). Да спалучэння суха (гл. сухі) і ве́цер (гл.), магчыма, пад уплывам літ. saũsvejis, гл. сухавей.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stréuen
vt рассыпа́ць; рассе́йваць, раскі́дваць
Wórte in den Wind ~ — гавары́ць на ўзвей ве́цер
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
выть сов., в разн. знач. выць;
соба́ка во́ет саба́ка вы́е;
ве́тер во́ет ве́цер вы́е;
выть от бо́ли выць ад бо́лю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Скразня́к ‘скразны вецер’ (ТСБМ). Да скразны́ < скрозь з суф. ‑ак. Сюды ж скрасе́нны ‘нідзе не сточаны, суцэльны’ (Варл.) з аглушэннем ‑з‑ у інтэрвакальным становішчы, відаць, пад уплывам маўленчай формы скрось.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
захіста́ць сов.
1. закача́ть, зашата́ть, заколеба́ть;
ве́цер ~та́ў дрэ́вы — ве́тер закача́л (зашата́л) дере́вья;
2. перен. (заставить сомневаться) поколеба́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
абме́рзлы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты лёдам; абледзянелы. Вецер звінеў галінамі абмерзлага клёна, скуголіў і свістаў у шчылінах паркана, у дзіравай страсе хлява. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зя́бкі, ‑ая, ‑ае.
Халодны, сцюдзёны. Зябкі вецер. □ Сягоння дзень быў зябкі, непагодны. Дзяргай. Ад туману, ад балота павявала зябкай тарфяной сырасцю. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)