мо́гілкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да могілак. Вецер гнаў нізкія хмары, разгойдваючы верхавіны дрэў за могілкавай агароджай. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахі́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што або чым.
Час ад часу, злёгку хістаць. Вецер пахістваў дрэвы. Пахістваць галавой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяціба́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае пяць балаў. Пяцібальны вецер.
2. Разлічаны на пяць балаў. Пяцібальная сістэма ацэнкі паспяховасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.
Разм. Зрабіць кудлатым; раскудлаціць. Заенчыў і вецер хаўтурна, скудлаціў дзяўчат валасы. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускудла́чыць, ‑лачу, ‑лачыш, ‑лачыць; зак., каго-што.
Тое, што і ускудлаціць. Сустрэчны вецер ускудлачыў валасы, адкінуў назад касу. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
abate [əˈbeɪt] v. fml
1. аслабля́ць, памянша́ць
2. слабе́ць, памянша́цца, сціха́ць (пра вецер, шторм, гукі і да т.п.)
3. зніжа́ць (цану, падатак)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
south-west [ˌsaʊθˈwest] n., adj., adv. паўднёвы за́хад; паўднёва-захо́дні; на паўднёвы за́хад;
a south-west wind паўднёва-захо́дні ве́цер; зюйд-вест
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zwietrzyć
зак. пачуць; унюхаць;
zwietrzyć со się święci — пачуць, адкуль вецер дзьме
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Сібе́рны ‘пранізлівы халодны (пра вецер); злы, буяны (аб чалавеку)’ (ТСБМ, Шат., Сцяшк., Нік., Жд. 1), ‘вялікі’: сіберны мароз (Пятк., Сержп. Прымхі, Жд. 2), ‘злосны, дрэнны’ (Жыв. сл.), сібі́рны ‘злы, жорсткі’ (Некр., Бяльк., Жд. 1, Скарбы), сібі́рка ‘сіберны, халодны вецер’ (Бяльк.), sibièrny ‘вылюдак, прыгнятальнік’ (Федар. 4), sibírnik ‘бандыт, крымінальнік’ (Варл.). Рус. смал., варонеж. сиби́рный ‘зверскі, злы’. Калі меркаваць па першым значэнні, то, відавочна, з сівер (гл.) пад уплывам Сібір у духу народнай этымалогіі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак.
1. што. Выклікаць хваляванне (у 1 знач.).
Моцны вецер хваляваў мора.
2. перан., каго (што). Прыводзіць у хваляванне (у 2 знач.).
Яго хваляваў лёс дзяцей.
3. перан., каго (што). Падбухторваць, схіляць да хваляванняў (у 3 знач.).
Х. народ.
|| зак. усхвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)