Міг ’імгненне, момант’, мігам, мігом ’вельмі хутка, у адзін момант’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Міг ’імгненне, момант’, мігам, мігом ’вельмі хутка, у адзін момант’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свірэпы ‘дзікі, агрэсіўны (?)’: “пчелы здѣсь водятся трехъ родов, то есть по здѣшнему крушиновые свирѣпыя, посредственныя и тихия” (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стажа́р ‘уваткнуты ў зямлю шост, вакол якога кідаецца стог’, стажа́рʼе ‘
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ты́тул, ‑а,
1. Ганаровае радавое або дараванае дваранскае званне (барон, граф, князь і пад.), якое падкрэслівала прывілеяванае становішча асобы і патрабавала адпаведнага тытулавання (ваша благароддзе, ваша вялікасць, ваша яснавяльможнасць і пад.).
2. Загаловак кнігі.
3. У буржуазнай юрыспрудэнцыі —
4.
[Лац. titulus — надпіс, ганаровае званне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
grunt
grun|t, ~u1. зямля; грунт, глеба;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сі́ла, -ы,
1. Здольнасць жывых істот напружаннем мышц рабіць фізічныя рухі, дзеянні; фізічная энергія або маральная магчымасць чалавека, жывёліны актыўна дзейнічаць.
2.
3. звычайна
4. чаго. Здольнасць праяўлення якой
5. Улада, магутнасць, уплыў.
6. Сутнасць, сэнс (
7. Значэнне, дзейнасць, правамоцтва.
8.
9.
10. Т
11. каго-чаго. Велізарная колькасць, мноства (
Ад сілы (
З сілай — з вялікім уздымам, пачуццём (гаварыць, спяваць
З усёй сілы або на ўсю (поўную) сілу або з усіх сіл — з найбольшым напружаннем; што ёсць моцы.
(Не) па сіле каму або (не) пад сілу каму — пра адпаведнасць (неадпаведнасць) магчымасцей каго
(Не) у сілах — (не) магчы зрабіць што
Нячыстая сіла (
Па меры сіл — адпаведна з сіламі, з магчымасцямі.
У сіле (
1) у стане фізічнага і духоўнага росквіту;
2) у разгары, у росквіце.
Усімі сіламі — прыкладваючы ўсё старанне, намаганні.
Цераз сілу — звыш магчымасцей, жадання.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Каблу́к 1 ’абцас’ (
Каблу́к 2 ’вертыкальны абруч у кошыку; ручка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Накол ’рог хусткі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пло́скі ’які не мае упадзін, узвышшаў, роўны, без пад’ёмаў і спускаў’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пята́, пʼята́ ’задняя частка ступні, пятка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)