machinegun

[məˈʃi:ngʌn]

1.

v.t.

абстрэ́льваць, страля́ць з кулямёта; забіва́ць або́ ра́ніць агнём з кулямёта

2.

adj.

кулямётны

machine-gun fire — кулямётны аго́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fusillade

[ˈfju:səleɪd]

1.

n.

1) страляні́на, за́лпавы аго́нь

2) Figur. залп

a fusillade of questions — град пыта́ньняў

2.

v.t.

атакава́ць за́лпавым агнём

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Крэ́сіць ’высякаць агонь крэсівам’ (ТСБМ). Укр. кресати, рус. кресать ’тс’, серб.-харв. крѐсати, славен. krésati ’тс’, польск. krzesać, чэш. křesati, славац. kresať, в.-луж. křesać, н.-луж. tśasaś ’тс’. Прасл. kresati не мае надзейных этымалогій (агляд версій гл. Слаўскі, 3, 227). Заслугоўвае ўвагу думка Атрэмбскага (LP, 1, 137–138) аб кантамінацыі лексем česati ’часаць, скрэбці’ і kremy ’крэмень’. На карысць гэтай гіпотэзы гаворыць магчымасць узнікнення праславянскай figura etymologica *kresati kresem (параўн. бел. красаць красавам) ад *česati kremenem. Для такіх выпадкаў, як вядома, рыфмаванае словаўтварэнне даволі тыповае (параўн. Вуд, IF, 22, 166, Гюнтарт, 13). Іншая этымалогія: kresati да krasa. Тады kresati ognь ’ствараць агонь’. Параўн. лац. creare ’ствараць’. Гл. краса (Трубачоў, Эт. сл., 12, 125).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

масі́раваны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад масіраваць ​1.

масі́раваны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад масіраваць ​2.

2. у знач. прым. Спец. Сканцэнтраваны, сабраны ў адно месца (пра войскі, авіяцыю, артылерыйскі агонь і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаве́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абгарэлы або тлеючы кусок дрэва. Агонь патух, толькі галавешкі яшчэ тлеліся, засыпаныя белым, мяккім попелам. Мурашка. Дзед падышоў да агню, паклаў галавешкі і перагарэлыя канцы пален у жар. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігніпункту́ра

(ал лац. ignis = агонь + punctura = укол)

1) спосаб лячэння бародавак, мазалёў і некаторых пухлін прыпяканнем распаленым металам;

2) метад кітайскай народнай медыцыны, прыпяканне скуры ў пэўных пунктах тлеючымі палачкамі з сухога палыну.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

разгарэ́цца сов.

1. в разн. знач. разгоре́ться; распыла́ться;

аго́нь ~рэ́ўся — ого́нь разгоре́лся;

шчо́кі ~рэ́ліся — щёки разгоре́лись;

спрэ́чкі ~рэ́ліся — спор разгоре́лся;

2. (о печке) растопи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчы́льны

1. пло́тный;

ш. слой пы́лу — пло́тный слой пы́ли;

2. те́сный, пло́тный;

~ныя рады́ дэманстра́нтаў — те́сные (пло́тные) ряды́ демонстра́нтов;

○ ш. аго́нь — воен. пло́тный ого́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пажа́р ’агонь, які ахоплівае і знішчае ўсё, што можа гарэць, а таксама сам працэс гарэння’. Рус., укр. пожа́р, царк.-слав. пожаръ, польск. pożar, н.-луж. póžar, чэш. požár, серб.-харв. по̏жа̑р, славен. pożȃr, балг. пожа́р. Праслав. požarъ. Ад po‑ і žarъ (гл. жар) (Фасмер, 3, 302; Махэк, 722).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пагасі́ць, ‑гашу, ‑гасіш, ‑гасіць; зак., што.

1. Спыніць гарэнне; патушыць. Пагасіць лямпу. □ [Кавалёва] пагасіла агонь і лягла ў пакоіку з дзецьмі. Дуброўскі.

2. перан. Не даць развіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.). Пагасіць гнеў. □ Хай аднаму мне сэрца коле, Я пагашу ў душы свой боль. Прыходзька. Вейкі прыжмурыліся, пагасілі агонь нянавісці, які нечакана ўспыхнуў у самай глыбіні вачэй. Новікаў.

3. Спыніць дзеянне чаго‑н., ліквідаваць што‑н. Пагасіць паштовую ларку. Пагасіць аблігацыю. □ Асобам, якія маюць запазычанасць па абанементнай плаце, прапануецца неадкладна яе пагасіць. «Звязда».

4. Спец. Зменшыць сілу, дзеянне чаго‑н. Пагасіць парашут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)