Islám

m -s ісла́м, магамета́нства, мусульма́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

панісламі́зм

(ад пан- + іслам)

рэлігійна-палітычная дактрына, якая прапаведуе аб’яднанне ў адну дзяржаву ўсіх народаў, што вызнаюць іслам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мусульма́нства

(ад мусульманін)

тое, што і іслам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэлі́гія, -і, ж.

1. Адна з форм грамадскай свядомасці — сукупнасць духоўных уяўленняў, што грунтуюцца на веры ў звышнатуральныя сілы і істоты (багоў, духаў), якія з’яўляюцца прадметам пакланення.

2. мн. -і, -гій. Адзін з напрамкаў такой грамадскай свядомасці.

Сусветныя рэлігіі (будызм, іслам, хрысціянства).

|| прым. рэлігі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мусульма́нін

(цюрк. musulman, ад ар. muslim = які вызнае іслам)

той, хто вызнае іслам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Islam

[ˈɪzlɑ:m]

n.

1) Ісла́м -у m., мусульма́нства n

2) мусульма́не pl.

3) мусульма́нскі сьвет

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мусульма́нін

(тат. musulman, ад перс. moselmān)

той, хто вызнае іслам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уле́мы

(ар. ulama = вучоны)

мусульманскія багасловы і правазнаўцы ў краінах, дзе распаўсюджаны іслам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ада́т

(ар. adat)

няпісаны закон, звычай у народаў, якія вызнаюць іслам (лічыцца дадаткам да шарыяту).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ада́т

(ар. adat)

няпісаны закон, звычай у народаў, якія вызнаюць іслам (лічыцца дадаткам да шарыяту).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)