ГЕТЭРА...

(ад грэч. heteros іншы, другі),

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «другі», «іншы» і адпавядае бел. «разна...», напр., гетэрагамія, гетэрагенез.

т. 5, с. 208

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

быва́ла, часц. (разм.).

Паказвае на знач. дзеяння, якое здаралася ў мінулым раней, іншы раз.

Сядуць, б., ды люлькі закураць.

Раней, б., я часта хадзіў на паляванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

czasami

часам, часамі; іншы раз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zuwéilen

adv ча́сам, і́ншы раз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ала-

(гр. allos = іншы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «іншы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ино́й

1. (другой) і́ншы, другі́;

не что иное, как… не што і́ншае, як…;

2. (некоторый) некато́ры; і́ншы; (какой-л.) які́-не́будзь;

в ины́х слу́чаях у некато́рых вы́падках;

3. (при противоположении или перечислении) адзі́н; другі́; і́ншы; той;

ино́му челове́ку жа́рко, ино́му хо́лодно аднаму́ (і́ншаму) чалаве́ку го́рача, а друго́му (а і́ншаму) хо́ладна;

4. сущ. і́ншы, -шага м.; некато́ры, -рага м.; адзі́н, род. аднаго́ м., другі́, -го́га м.; той род. таго́ м.;

тот и́ли ино́й той ці і́ншы;

◊

ино́й раз і́ншы раз;

ины́ми слова́ми іна́кш (іна́чай) ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

variant​2 [ˈveəriənt] adj. і́ншы; альтэрнаты́ўны;

variant forms of spelling арфаграфі́чныя варыя́нты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пераафо́рміць

1. (узаконіць) réchtsgültig máchen;

2. (надаць іншы выгляд) neu áusstatten [áusgestalten, áufmachen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гетэра-

(гр. heteros = іншы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «іншы», «другі».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мно́жымае, ‑ага, н.

Лік, які множаць на іншы лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)