ГЕТЭРА...

(ад грэч. heteros іншы, другі),

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «другі», «іншы» і адпавядае бел. «разна...», напр., гетэрагамія, гетэрагенез.

т. 5, с. 208

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

быва́ла, часц. (разм.).

Паказвае на знач. дзеяння, якое здаралася ў мінулым раней, іншы раз.

Сядуць, б., ды люлькі закураць.

Раней, б., я часта хадзіў на паляванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

czasami

часам, часамі; іншы раз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ала-

(гр. allos = іншы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «іншы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zuwéilen

adv ча́сам, і́ншы раз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ино́й

1. (другой) і́ншы, другі́;

не что иное, как… не што і́ншае, як…;

2. (некоторый) некато́ры; і́ншы; (какой-л.) які́-не́будзь;

в ины́х слу́чаях у некато́рых вы́падках;

3. (при противоположении или перечислении) адзі́н; другі́; і́ншы; той;

ино́му челове́ку жа́рко, ино́му хо́лодно аднаму́ (і́ншаму) чалаве́ку го́рача, а друго́му (а і́ншаму) хо́ладна;

4. сущ. і́ншы, -шага м.; некато́ры, -рага м.; адзі́н, род. аднаго́ м., другі́, -го́га м.; той род. таго́ м.;

тот и́ли ино́й той ці і́ншы;

◊

ино́й раз і́ншы раз;

ины́ми слова́ми іна́кш (іна́чай) ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

variant​2 [ˈveəriənt] adj. і́ншы; альтэрнаты́ўны;

variant forms of spelling арфаграфі́чныя варыя́нты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гетэра-

(гр. heteros = іншы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «іншы», «другі».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пераафо́рміць

1. (узаконіць) réchtsgültig máchen;

2. (надаць іншы выгляд) neu áusstatten [áusgestalten, áufmachen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мно́жымае, ‑ага, н.

Лік, які множаць на іншы лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)