шуме́ть несов.

1. шуме́ць; (громко разговаривать) гамані́ць; (кричать) крыча́ць;

лес шуми́т лес шумі́ць (гамо́ніць);

лю́ди шумя́т лю́дзі гамо́няць (крыча́ць);

2. перен., безл. шуме́ць;

шуми́т в уша́х шумі́ць у вуша́х (у вушшу́);

в голове́ шуми́т у галаве́ шумі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бузі́ць разм груб (шумець, скандаліць) Skandál [Radáu] machen; lärmen vi, Únfug tréiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пашумець, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Шумець некаторы час. І ўсё ідзе сваёй ступою — Няхай і дожджык пашуміць. Колас. Члены брыгады пашумелі, але выйшлі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lärmen

vi шуме́ць, усчына́ць шум [вэ́рхал, гвалт]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Перашу́мны ’шум дажджу, ветру’ (Сцяшк. Сл.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне, параўн. польск. przeszumieć ’шумець пэўны час’. Гл. шуле шумець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jazgotać

незак.

1. ляскаць;

2. шумець;

3. вішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сціхамірыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Перастаць крычаць, шумець і пад.; супакоіцца. [Дзед Мароз:] — Што за смех, што за шум? Сціхамірыцца прашу. А. Александровіч. Пабурчыць, пабурчыць маці ды сціхамірыцца. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суняцца дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Перастаць шумець, крычаць і пад.; супакоіцца.

    • Дзеці суняліся і леглі спаць.

  2. Спыніцца, перастаць дзейнічаць.

    • Вечарам дождж суняўся.
    • На душы не сунімаецца трывога (непакоіць, турбуе).

  3. Перастаць рухацца; спыніць рух, ход.

    • Мапеды звярнулі ў лес і суняліся.

|| незакончанае трыванне: сунімацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адшуме́ць

1. (перастаць шумець) áufhören zu lärmen;

2. (прайсці, закончыцца) sich áustoben vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зашумець 1, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Пачаць шумець. // Прашумець. Навакол цішыня. Толькі чутна, як зрэдку Каласы зашумяць На шырокім палетку. Нядзведскі.

зашумець 2, ‑міць; зак.

Разм. Узняцца пенай; запеніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)