рамі́з, ‑у, м.

1. У некаторых картачных гульнях — недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. Паўторны папераджальны ўдар у фехтаванні.

[Фр. remise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Konventionálstrafe

[-v-]

f -, -n камерц. канвенцы́йны штраф, няўсто́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэ́мерэдж

(англ. demurrage)

штраф за прастой судна ў час пагрузкі звыш абумоўленага дагаворам тэрміну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

штрафны́, -а́я, -о́е.

1. гл. штраф.

2. Які мае адносіны да спагнання за парушэнне якіх-н. правіл.

Ш. ўдар (у футболе). Штрафная лава (у спорце: для тых, хто часова выдалены з поля за парушэнне правіл гульні). Ш. батальён, штрафная часць (з тых, хто правініўся).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аштрафава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго.

Накласці штраф на каго‑н. [Аб’ездчык] лаяўся і крычаў, што аштрафуе нас [сям’ю Шуканоў], бо нам выпісана два кубаметры, а нарыхтавалі мы ўдвая больш.. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stráfgeld

n -(e)s, -er пе́ня, (грашо́вы) штраф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паспро́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абл. Прадаць усё, многае або ўсіх, многіх. Плата і штраф былі такія, што людзі паспродвалі хто меў жывёлу і адзежу, пазаставаліся голыя. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -на́ны; зак., што.

1. Прымусіць аддаць прызначанае.

С. доўг.

С. штраф.

2. на кім. Атрымаць задавальненне, выліўшы свой гнеў, дрэнны настрой на каго-н.

С. злосць на дамашніх.

|| наз. спагна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| незак. спаганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. спаганя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́ра ​1, ‑ы, ж.

Грашовы штраф за забойства ці цяжкае калецтва вольнага чалавека ў Старажытнай Русі.

ві́ра ​2, выкл.

У мове будаўнікоў, партовых грузчыкаў і інш. — падымай уверх!; проціл. майна ​1.

[Ад іт. vira — паварочвай.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

surcharge​1 [ˈsɜ:tʃɑ:dʒ] n.

1. дадатко́вая нагру́зка, перагру́зка

2. дапла́та, прыпла́та (за пісьмо, бандэроль і да т.п.); дадатко́вы пада́так

3. штраф, пе́ня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)