Emissiónsstrafe

f - штраф за вы́кіды адхо́даў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Búße

f -, -n

1) раска́янне

2) пакара́нне, штраф

j-m éine ~ áuferlegen — накла́сці штраф на каго́-н.

j-m ~ erlássen* — зняць штраф [спагна́нне] з каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рамі́з, ‑у, м.

1. У некаторых картачных гульнях — недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. Паўторны папераджальны ўдар у фехтаванні.

[Фр. remise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Konventionálstrafe

[-v-]

f -, -n камерц. канвенцы́йны штраф, няўсто́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэ́мерэдж

(англ. demurrage)

штраф за прастой судна ў час пагрузкі звыш абумоўленага дагаворам тэрміну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штрафны́, -а́я, -о́е.

1. гл. штраф.

2. Які мае адносіны да спагнання за парушэнне якіх-н. правіл.

Ш. ўдар (у футболе). Штрафная лава (у спорце: для тых, хто часова выдалены з поля за парушэнне правіл гульні). Ш. батальён, штрафная часць (з тых, хто правініўся).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аштрафава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго.

Накласці штраф на каго‑н. [Аб’ездчык] лаяўся і крычаў, што аштрафуе нас [сям’ю Шуканоў], бо нам выпісана два кубаметры, а нарыхтавалі мы ўдвая больш.. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АГНІШЧА́НІН,

першапачаткова малодшы дружыннік стараж.-рус. князя, які кіраваў княжацкай гаспадаркай, дваром, слугамі. У 11—13 ст. старшы дружыннік, «княжой муж», баярын. Аб прывілеяваным становішчы агнішчаніна сведчыць Руская праўда, якая за яго забойства вызначала двайны штраф у 80 грыўняў.

т. 1, с. 78

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Stráfgeld

n -(e)s, -er пе́ня, (грашо́вы) штраф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паспро́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абл. Прадаць усё, многае або ўсіх, многіх. Плата і штраф былі такія, што людзі паспродвалі хто меў жывёлу і адзежу, пазаставаліся голыя. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)