Grádeinteilung

f -, -en шкала́, раздзяле́нне на гра́дусы [па гра́дусах]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinteilung

f -, -en падзе́л, дзяле́нне; размеркава́нне, класіфіка́цыя, шкала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пяціба́льны:

пяціба́льная шкала́ fünfstufige Skála;

пяціба́льны ве́цер Wíndstärke fünf [5];

пяціба́льная сістэ́ма (адзнак) Fünfpunktesystem n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tariff

[ˈtærɪf]

1.

n.

1) тары́ф -у m. (мы́тны, чыгу́начны)

2) мы́та n., пада́ткі pl

3) расцэ́нка f., шкала́ цэ́наў

the tariff at the hotel — шкала́ цэ́наў у гатэ́лі

2.

v.t.

наклада́ць тары́ф

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Verdíenstspanne

f -, -n шкала́ зарабо́тнай пла́ты, тары́фная се́тка; тары́фная ста́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Téilung

f -, -en

1) падзе́л, дзяле́нне

2) шкала́, дзяле́нне (тэрмометра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каляро́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць каляровага (у 1 знач.); рознакаляровасць. Над рачулкай стаялі голыя вербы, адна была рудога колеру, другая жоўтага, трэцяя сіняватага, чацвёртая чырванаватага. І гэтая каляровасць дрэў дапаўняла вялікае багацце і мноства ўсяго, што было ў чалавека перад вачамі. Чорны.

2. Наяўнасці, таго або іншага колеру ў чым‑н. Шкала каляровасці вады. Каляровасць вады. Каляровасць прамянёў сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

R

= Reamur

фіз. Рэамюр (шкала тэмпературы)

2.

recommandé – заказное (надпіс на канверце)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

но́ніус

[н.-лац. nonius, ад парт. P. Nunez = прозвішча парт. матэматыка (1492—1577)]

дадатковая шкала вымяральнага інструмента, якая дазваляе павысіць дакладнасць адліку па асноўнай шкале ў некалькі разоў (10, 20 і больш).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

скользя́щий

1. прич. які́ (што) слі́згае, які́ (што) слі́згаецца, які́ (што) слізгаці́ць; які́ (што) ко́ўзаецца; які́ (што) плыве́; см. скользи́ть;

2. прил. (двигающийся скольжением) слізго́тны, ко́ўзкі;

скользя́щий затво́р винто́вки слізго́тны (ко́ўзкі) затво́р вінто́ўкі;

3. прил. (плавный) пла́ўны;

скользя́щая похо́дка пла́ўная хада́;

4. прил. (меняющийся) зме́нны; (подвижной) рухо́мы;

скользя́щий гра́фик зме́нны гра́фік;

скользя́щие тари́фы зме́нныя тары́фы;

скользя́щая шкала́ рухо́мая шкала́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)