натрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак.

Разм. Распаўсюдзіць весткі, чуткі аб кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непраўдападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які не падобны на праўду, не адпавядае рэчаіснасці. Непраўдападобныя чуткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мусі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. што. Узбіваць пену, прымушаць што-н. пеніцца.

2. Іскрыцца, пеніцца (пра напоі; спец.).

Віно мусіруе.

3. перан., што. Распаўсюджваць, перабольшваючы значэнне якіх-н. вестак.

М. чуткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

exaggerated

[ɪgˈzædʒəreɪtəd]

adj.

перабо́льшаны (чу́ткі, уяўле́ньне), ду́ты (пра лі́чбы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go the round

разыхо́дзіцца, разно́сіцца (пра ве́сткі, чу́ткі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Про́слых ’чуткі’ (Гарэц.), про́слух ’тс’ (Нас.). Укр. про́слух ’тс’. Да праслухаць (гл. слухаць, слых).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

seep [si:p] v. працяка́ць, прасо́чвацца; праніка́ць, распаўсю́джвацца (пра чуткі, навіны і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чу́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Вестка, паведамленне. [Кандрат:] — А ад Барташэвіча чутак няма? — [Домна:] — ..Чаму няма? Напісаў, што скора прыйдзе. Лобан. Чуткі з вайны трохі-трохі даходзілі да горада, надта далёка была яна адгэтуль. Мурашка. І вось гэтай вясною маланкай абляцела ўсе вёскі чутка: да Першага мая шахцёры абяцаюць даць калійную соль. Кулакоўскі. // звычайна мн. (чу́ткі, ‑так). Звесткі (звычайна няпэўныя, недакладныя); пагалоска. Справы ў яго доўга не ладзіліся, і да Зыбіна даходзілі чуткі, што яго вось-вось здымуць з пасады. Мележ. Хадзілі чуткі, што ніякі.. [Мінін] не слесар, а жандар коннай петраградскай паліцыі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ба́іць ’гаварыць, пускаць чуткі; малоць глупства, пустасловіць; расказваць казкі’ (Нас., Бяльк.), ба́яць (Шат., Касп.). Рус. ба́ить, ба́ять, укр. ба́яти ’апавядаць; вядзьмарыць’, польск. bajać, чэш. bájiti ’гаварыць’, балг. ба́я ’вядзьмару’, серб.-харв. ба̏јати ’тс’ і г. д. Прасл. bajati bajǫ да і.-е. *bhä‑ (: *bhō‑) ’гаварыць’: ст.-грэч. φημί, φᾱμί ’гавару’ φήμη, φᾱ́μα ’голас, чуткі’, φωνή голас’, лац. fāri ’казаць’, fāma ’слава, чуткі, апавяданне і г. д.’ Бернекер, 39; Фасмер, 1, 140; Кюнэ (Poln., 42) лічыць паланізмам (польск. bajanie) і аддзеяслоўнае ба́енне (Касп., Нас.). Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мусі́раваць несов., прям., перен. мусси́ровать;

віно́ ~руе — вино́ мусси́рует;

м. чу́ткі — мусси́ровать слу́хи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)