паці́р

(гр. poter = чаша)

літургічны сасуд у выглядзе чашы на высокай ножцы для асвячэння віна і прыняцця прычасця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сага́н ’чыгун’ (ТСБМ, Касп., Гарб., Байк. і Некр., Др.-Падб., Бес., Сцяшк., Шн. 3, Шатал., Жд. 1, 2, Мат. Гом., Сл. Брэс., З нар. сл.), ’паліваны чыгун з двума вушкамі’ (Сл. ПЗБ, ТС), саганец ’тс’ (Янк. БП), ’высокі чыгун з вушкамі’, ’нізкі тоўсты чалавек’ (ТС). Укр. сага́н ’кацёл, вялікі гаршчок, посуд наогул’, рус. дыял. сага́н ’міска, чаша’, польск. sagan ’вялікі металічны гаршчок’. Запазычанне з тур., крым.-тат. sahan ’блюда з накрыўкай, міска, чаша’ ад араб. ṣaḥn (Радлаў, 4, 282; Міклашыч, 287; Фасмер, 3, 543). Польскае запазычана праз усходнеславянскія або вянгерскую мовы (Брукнер, 479). Паводле Козырава (Лекс. тюрк., 74) непасрэднай крыніцай беларускага слова з’явілася ўкраінская мова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skullcap

[ˈskʌlkæp]

n.

1) ха́тняя ша́пачка

2) скуфе́йка f. (у сьвятаро́ў)

3) ярмо́лка f.; цюбяце́йка f.

4) чэ́рапная ча́ша

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chalice

[ˈtʃælɪs]

n.

1) ча́ра f., ке́ліх -а m.

2) ча́ша f. (для прыча́сьця)

3) кве́тка ў фо́рме ке́ліха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кра́тэр

(гр. krater = вялікая чаша)

1) адтуліна ў вяршыні вулкана, праз якую выліваецца лава;

2) упадзіна, абкружаная кальцавымі валамі, у ландшафце Месяца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГІПАКО́ТЫЛЬ

(ад гіпа... + грэч. kotylē паглыбленне, чаша),

падсемядольнае калена, самы ніжні ўчастак сцябла праростка насеннай расліны перад семядольным вузлом. Унізе пераўтвараецца ў корань і часта мае анатамічную будову з прыкметамі сцябла і кораня. У некат. раслін даўжыня гіпакотыля малая і ён увесь застаецца ў глебе (семядолі не выносяцца на паверхню; напр. у дуба, гароху).

т. 5, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сцыфамеду́зы

(ад гр. skyphos = чаша + медузы)

клас марскіх кішачнаполасцевых жывёл тыпу кнідарый, жыццёвы цыкл якіх заключаецца ў правільным чаргаванні медузы і паліпа; сцыфоідныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сасу́д ’трубчасты орган у целе чалавека ці жывёлы, па якім цячэ кроў або лімфа; у раслін — трубка, па якой праходзяць вільгаць з растворанымі мінеральнымі салямі і іншымі рэчывамі’ (ТСБМ), сасу́д, сасу́да ’тс’ (Сл. ПЗБ). Ст.-бел. сосудъ, судъ ’чаша, судзіна’ (Альтбаўэр). Мажліва паўторнае запазычанне з рус. сосу́д (Крукоўскі, Уплыў, 56), дзе з *sъ + *sǫdъ; гл. суд 2 (Фасмер, 3, 728).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cup

[kʌp]

n.

1) ку́бак -ка m.

2) ча́рка f.

3) ча́ша f.

4) падвяно́чак -ка m. (кве́ткі)

5) Sport перахо́дны ку́бак

•

- in one’s cups

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фія́л

(гр. phiale)

1) шырокая неглыбокая чаша з тонкімі сценкамі і злёгку загнутымі ўнутр берагамі, якая ўжывалася старажытнымі грэкамі для бытавых і культавых патрэб;

2) невялікая вежа, увянчаная востраканцовай пірамідай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)