бру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; каго-што і без дап.

1. Рабіць брудным, пэцкаць.

2. Рабіць смецце; смеціць.

3. перан. Няславіць, ганьбіць, зневажаць; чарніць.

•••

Рукі брудзіць — умешвацца ў брудную справу, у непрыемную гісторыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blacken [ˈblækən] v.

1. чарні́ць, рабі́ць чо́рным/цёмным

2. ачарня́ць (імя, рэпутацыю і да т.п.); паклёпнічаць, узво́дзіць паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ánschwärzen

vt

1) чарні́ць

2) разм. абгаво́рваць, узво́дзіць паклёп (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schwärzen

vt

1) чарні́ць, фарбава́ць у чо́рнае

2) перан. узво́дзіць паклёп (на каго-н.); право́зіць кантраба́ндай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blacken

[ˈblækən]

1.

-ened, -ening, – v.t.

1) чарні́ць, цямні́ць, прыцямня́ць

to be blackened with smoke — закуры́цца, пачарне́ць ад ды́му

2) ачарня́ць (не́чае імя́)

2.

v.i.

чарне́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

black​3 [blæk] v.

1. BrE байкатава́ць (справу, пачынанне і да т.п.) у знак пратэ́сту або́ ў падтры́мку забасто́ўкі

2. чарні́ць, фарбава́ць у чо́рны ко́лер

3. ваксава́ць (абутак)

black out [ˌblækˈaʊt] phr. v.

1. часо́ва стра́ціць прыто́мнасць

2. зацямні́ць або́ пагасі́ць святло́

3. выкрэ́сліваць (пра цэнзуру)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mire

[maɪr]

1.

n.

1) бало́та n.; гразь, хлюпо́та f.

2) дрыгва́ f.

2.

v.

1) заграза́ць у бало́це (або́ ў ця́жкасьцях, даўго́х)

2) абкі́дваць (гра́зьзю, або́ як гра́зьзю); пэ́цкаць; чарні́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Разм. груб.

1. Пакідаць пасля сябе бруд; гадзіць. Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць. Прыказка.

2. што. Брудзіць, пэцкаць; псаваць. Гусі топчуць і паскудзяць густую, сакаўную траву. Сачанка. — Гэта што? Сцены паскудзіць? Казённае памяшканне псаваць? Ці мала смецця ўсюды, дык яны яшчэ на сцены вешаць... Лынькоў.

3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць. Верыць людзям — закон нашага жыцця. А нелюдзю, ашуканцу не абавязкова верыць. Яго трэба браць за шкірку адразу, як толькі ён пачне паскудзіць. «Вожык». // Няславіць, ганьбіць, чарніць. Паршывая аўца ўвесь статак паскудзіць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slur

[slɜ:r]

1.

v.i. (-rr-)

1) невыра́зна вымаўля́ць

to slur one’s words — глыта́ць сло́вы

2) невыра́зна піса́ць, зьліва́ць лі́тары

3) чарні́ць; абража́ць

2.

n.

1) невыра́зная вымо́ва, гук

2) пля́ма (на рэпута́цыі); паклёп -у m., абра́за f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cork

[kɔrk]

1.

n.

1) ко́рак -ку m., кара́ ко́ркавага ду́бу

2) за́тычка f.

3) ко́ркавы дуб, ко́ркавае дрэ́ва

2.

v.t.

1) закарко́ўваць (пля́шку, бу́тлю)

2) затыка́ць за́тычкай

3) Figur. апано́ўваць, стры́мваць, зато́йваць (пачу́цьці)

4) чарні́ць падгарэ́лым ко́ркам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)