dławić

незак. душыць; ціснуць;

dławić krytykę — заціскаць крытыку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pinch​2 [pɪntʃ] v.

1. шчыпа́ць, ушчыпну́ць; прышчамі́ць;

Mum, he pinched me! Мама, ён ушчыпнуў мяне!

2. ці́снуць (пра абутак);

My shoes pinch. Мае чаравікі ціснуць.

3. BrE, infml сцягну́ць, укра́сці;

Someone has pinched my coat! Хтосьці ўкраў маё паліто!

4. скупі́цца, экано́міць;

pinch and scrape экано́міць на ўсім

♦ pinch pennies infml экано́міць на ўсім

pinch off [ˌpɪntʃˈɒf] phr. v. прышчыпну́ць, адшчыпну́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зало́за, ‑ы, ж.

1. Орган, які выпрацоўвае неабходныя для арганізма рэчывы або выдаляе з арганізма шкодныя рэчывы. Слінная залоза. Потавыя залозы. Малочныя залозы. Залозы ўнутранай сакрэцыі.

2. Абл. Пухліна на шыі пад сківіцамі. І цяжка ёй. Яна ўздыхае, Ідзе, сябе перамагае, І горла ціснуць ёй залозы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аддрэ́нчыць ’аддрукаваць’ (Шат.). Відаць, кантамінацыя дрэнчыць (< польск. dręczyć ’мучыць, дакучаць, ціснуць’) і друкаваць (< польск. drukować).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

му́ляцца разм.

1. (рабіць балюча) ці́снуць, це́рці; drücken vi, réiben* vi;

2. перан. (быць нерашучым) únschüssig sein, zögern vi, Zwéifel hégen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ *Пашча́ўвацца, пошчаўвацца ’сплюіпчыцца’ (ТС). Да па‑ і + с‑чаўлізацца ’пасціскацца’. Да *чавіць, чав$тэ ’ціснуць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапіна́ць ’перагароджваць, перагарадзіць’ (ТСБМ, Маслен., ТС). Да пера- і пяць, пнуць ’ціснуць, нацягваць’, параўн. напіна́ць ’нацягваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ściskać

незак.

1. ціснуць, сціскаць; паціскаць;

2. абдымаць, абнімаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyduszać

незак.

1. перан. выціскаць; вырываць;

2. душыць; ціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Скімяніцца, скі́мынытыся ‘скнарнічаць’ (кобр., ЖНС, Ск. нар. мовы). Няясна, магчыма, звязана з *скеміць ‘ціснуць’, гл. скем. Параўн. таксама скемены (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)