Тое, што і цеплыня. Ад печы ідзе святло і цяплынь.Галавач.Вецер палагаднеў, абяцаючы мяккую цяплынь бабінага лета.Пташнікаў.Чалавечая цяплынь з’явілася на тварах у жанчын.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Wärme
f -
1) цяпло́, цеплыня́ (тс. перан.); жар (тс. перан.)
mit gróßer ~ — з вялі́кай сімпа́тыяй [цеплынёй]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прамяні́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які свеціцца праменямі, ад якога ідуць прамені. Зімняе сонейка рэдка калі бывае яркім, прамяністым.Краўчанка.// Поўны святла, ззяння, бляску. За акном разгараецца дзень прамяністы.Панчанка.Зыркаюць прамяністыя агні ў калгасным клубе.Пянкрат.//перан. Поўны радасці, шчасця і пад. Прамяністыя надзеі. Прамяністая будучыня.//перан. Напоўнены ўнутраным ззяннем (пра вочы). Цеплыня выходзіла і ад .. [Марынчынай] рукі, і ад гэтых слоў, і ад прамяністых вачэй.Хадкевіч.
2. Які разыходзіцца праменямі, нагадвае прамені. Жаўтаваты твар з прамяністымі маршчынамі вакол вачэй гаварыў, што нямала гора перанесла кабета.Васілевіч.
3.Спец. Які ўзнікае пры выпраменьванні. Прамяністая цеплыня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
warmth
[wɔrmӨ]
n.
1) цяпло́n.
2) цеплыня́
3) захапле́ньне n.
to speak with warmth — гавары́ць з захапле́ньнем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
калары́фер
(фр. calorifère, ад лац. calor = цеплыня + ferre = несці)
прыбор у выглядзе сістэмы труб, па якіх праводзіцца гарачая вада, пара для абагравання памяшканняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АНГРЭ́НСКАЕ РАДО́ВІШЧА вугальнае, ва Узбекістане, у даліне р. Ахангаран. Пл. 70 км². Вугляносныя адклады юры. Агульныя геал. запасы да глыб. 600 м — 2,57 млрд.т. Адкрыта ў 1933, распрацоўваецца з 1940. Вугаль буры. Цеплыня згарання 13,9 МДж/кг. Здабыча пераважна адкрытым спосабам. Цэнтр — г. Ангрэн.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
цеплата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.
1.Спец. Від энергіі, што ствараецца бязладным рухам мікрачасцінак цела (малекул, атамаў і пад.) і праяўляецца ў награванні яго. Адзінка вымярэння цеплаты.
2. Тое, што і цеплыня. Востры сум.. патроху раставаў ад бадзёрых Юзікавых слоў, ад цеплаты і дужасці яго грудзей.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жэг ’імгненна, хутка’ (Сцяшк. МГ), гл. жыг. Рус.дыял.арл.жёг ’мучэнне’, алан., урал. ’прайдзісвет’, калуж., кур. ’круцель’, чэш.žeh ’гарачыня, спёка, цеплыня’, ’крэмацыя’, ’гарачыня’, славен.žéga ’гарачыня; наганяй’, серб.-харв.же̏г ’трут’, балг.дыял.жег, жега ’гарачыня’, ’жыгала’, макед.жег ’кляймо’, жега ’гарачыня’. Ст.-слав.жега, жегъ ’гарачыня’. Параўн. жыг, жыга і іх іншаслав. адпаведнікі. Прыслоўе з бязафікснага наз., утворанага, як і жыг, ад дзеяслова жэгаць, жыгаць (< жегата) шляхам усячэння афіксальнай часткі. Значэнне жэгаць ’бліскаць’ дало сему хуткасці, якая стала асноўнай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спёка, ‑і, ДМ спёцы, ж.
Моцная гарачыня ў паветры, нагрэтым сонцам; спякота. Спёка стаіць тыдзень, месяц, а на небе ні хмурынкі.Бялевіч.Бяру і я з рукі тваёй, Памір, Смарагд жывы аб спёцы на ўспамін.Калачынскі.//Цеплыня, якая выдзяляецца чым‑н. гарачым, нагрэтым. Жалеза холад ды спёка печаў.Летка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размя́клы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў мяккім, размяк. Размяклая зямля наліпала на салдацкія боты, на гусеніцы танкаў і колы аўтамашын.Дудо.На тым беразе Дзвіны імчаліся грузавыя машыны па размяклым ад спякоты асфальце.Грахоўскі.