каплі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Невялікі царкоўны або касцельны будынак з абраза́мі без алтара; малельня.

|| памянш. каплі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. каплі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфесіяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Царкоўны, звязаны з веравызнаннем. Канфесіянальная літаратура. Канфесіянальныя школы.

[Лац. confessionalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́раванне, ‑я, н.

Царкоўны абрад — памазанне ялеем цела цяжкахворага або паміраючага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Філарэт,

праваслаўны царкоўны дзеяч Беларусі.

т. 16, с. 385

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ecclesiastic(al) [ɪˌkli:ziˈæstɪk(l)] adj. царко́ўны; духо́ўны;

ecclesiastic music царко́ўная му́зыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kírchlich

a царко́ўны, касце́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verger [ˈvɜ:dʒə] n.

1. царко́ўны слу́жка

2. но́счык жазла́(у працэсіях)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кты́тар

(гр. ktitor = літар. заснавальнік)

царкоўны стараста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

hymn [hɪm] n.

1. царко́ўны гімн, псало́м

2. хвале́бная пе́сня, услаўле́нне, гімн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сабо́р, -а; -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Сход, з’езд (спец.).

Царкоўны с.

Памесны с. (з’езд служыцеляў хрысціянскай царквы).

2. -а. Галоўная або вялікая царква ў горадзе, манастыры.

Кафедральны с.

|| прым. сабо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)