Verbum

запусце́нне, -я, н.

Стан запусцелага, заняпаду.

Хата ў запусценні.

Поўнае з.

халу́па, -ы, мн. -ы, -лу́п, ж.

Невялікая бедная хата.

Жыць у халупе.

убра́ны, -ая, -ае.

Прыведзены ў парадак; упрыгожаны.

Убраная хата.

|| наз. убра́насць, -і, ж.

запусце́лы, -ая, -ае.

Закінуты, запушчаны, апусцелы.

З. сад.

Запусцелая хата.

|| наз. запусце́ласць, -і, ж.

здрахле́лы, -ая, -ае.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы.

З. чалавек.

Здрахлелая хата.

леснічо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -чо́вак, ж. (разм.).

Хата лесніка і яго сям’і.

бязлю́дны, -ая, -ае.

Ненаселены або маланаселены.

Б. востраў.

Бязлюдная хата.

|| наз. бязлю́днасць, -і, ж.

Вясковая б.

пракуро́дыміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак.

Тое, што і пракуродымець.

Хата пракуродымілася.

|| незак. пракуро́дымлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.