Verbum

здрахле́лы, -ая, -ае.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы.

З. чалавек.

Здрахлелая хата.

леснічо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -чо́вак, ж. (разм.).

Хата лесніка і яго сям’і.

бязлю́дны, -ая, -ае.

Ненаселены або маланаселены.

Б. востраў.

Бязлюдная хата.

|| наз. бязлю́днасць, -і, ж.

Вясковая б.

пракуро́дыміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак.

Тое, што і пракуродымець.

Хата пракуродымілася.

|| незак. пракуро́дымлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

пяцісце́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Вялікая хата, падзеленая на дзве часткі капітальнай сцяной.

струхле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Стаць трухлявым, спарахнець; сатлець, згніць.

Хата струхлела ад даўнасці.

хаці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Убогая, старая хата.

|| памянш. хаці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

ку́рны, -ая, -ае.

1. Які абаграваецца печкай без коміна.

Курная хата.

2. Які дае многа дыму, копаці.

Курная галавешка.

фа́нза, -ы, ДМ -зе, мн. -ы, фанз і -аў, ж.

Сялянская хата ў Кітаі, Карэі.

|| прым. фа́нзавы, -ая, -ае.