зяха́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак.

Разм. Хапаць паветра раскрытым ротам. Жанчыны хапаліся рукамі за грудзі і зяхалі разяўленым ротам, як рыба на беразе. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kidnap

[ˈkɪdnæp]

v.t.

выкрада́ць (дзіця́); сі́лаю забіра́ць; хапа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

braknąć

незак. не ставаць; не хапаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żywcem

жыўцом;

żywcem chwytać — хапаць жыўцом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ца́паць, ца́пнуць разм (хапаць) pácken vi (за што-н bei D); ergréifen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ца́пать несов., разг.

1. (царапать) ца́паць; дра́паць, драць;

2. (хватать) ца́паць, хапа́ць, хвата́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бракава́ць

(польск. brakować)

1) прызнаваць непрыгодным, недабраякасным;

2) неставаць, не хапаць, быць у недастатковай колькасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Габа́ць ’хапаць, браць’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр. га́бати ’хапаць’, рус. дыял. габа́ться ’борацца’, чэш. habati, славац. habať ’хапаць’ і г. д. Агляд форм і семантыкі ў Трубачова (Эт. сл., 6, 76–77), які прымае магчымую сувязь з літ. gobė́ti ’жадаць’ і з утварэннямі тыпу *xapati. Гл. Слаўскі, 1, 243.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erháschen

vt лаві́ць; хапа́ць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

хвата́ть​I несов. (схватывать) хапа́ць, хвата́ць;

◊

звёзд с не́ба не хвата́ет зо́рак з не́ба не хапа́е;

хвата́ть на лету́ хапа́ць на ляту́;

хвата́ть за́ душу, за́ сердце браць за душу́, за сэ́рца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)