single​1 [ˈsɪŋgl] adj.

1. адзі́ны, адзі́нкавы;

There isn’t a single ticket left. Не засталося ніводнага білета.

2. асо́бна ўзя́ты;

a single bed аднаспа́льны ло́жак;

a single room пако́й на аднаго́

3. халасты́, адзіно́кі (мужчына)

4. прыда́тны ў адзі́н кане́ц (пра білет);

a single ticket біле́т у адзі́н кане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

celibate

[ˈseləbət]

1.

n.

1) нежана́ты -ага m., халасты́ -о́га m.; неза́мужняя f.

2) цэліба́т -а m. (асо́ба)

2.

adj.

нежана́ты, неза́мужняя, бясшлю́бны

celibate life —

а) бясшлю́бнае жыцьцё

б) жыцьцё ў цэліба́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патро́н​I м

1. вайск Patróne f -, -n;

баявы́ патро́н schárfe Patróne;

халасты́ патро́н Plátzpatrone f;

бранябо́йны патро́н Pánzerpatrone f;

2. эл Fássung f -, -en; тэх Éinsatz m -es, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кавале́р, ‑а, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні і пад. [Валя:] Вось дык кавалер! Кінуў дзяўчыну сярод ночы на вуліцы. Крапіва. — Знайдзі хоць ты, Пеця, мне кавалера, калі сам не ўмееш танцаваць, — просіць .. [Дора Змітраўна]. Карпаў. // Хлопец, мужчына, які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

2. Малады чалавек; халасты мужчына. У хаце Марты — беспарадак і чад: сыны яе кавалеры — Віктар і Стась — чысцяцца, гладзяцца. Ракітны. Лапко быў яшчэ кавалерам, хоць яму падбіралася пад палавіну пятага дзесятка. Колас.

3. Асоба, узнагароджаная ордэнам. Кавалер ордэна Славы.

[Фр. cabalier, іт. cabaliere.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cartridge

[ˈkɑ:rtrɪdʒ]

n.

1)

а) патро́н -а m.

б) зара́д -а m.

blank cartridge — халасты́ патро́н

cartridge paper — таўста́я шо́рсткая папе́ра (для малява́ньня)

2) Phot. шпу́лька з фатаграфі́чнай сту́жкай

3) чарні́льны запа́с (для аўтаматы́чнае ру́чкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зара́д м

1. вайск, эл Ládung f -, -en;

баявы́ зара́д schárfe Ládung;

халасты́ зара́д blínde Ládung;

выбухо́вы зара́д Spréngladung f -, Brisánzladung f;

2. перан Schuss m -es, Schüsse;

зара́д бадзёрасці ein Schuss Lébenslust

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

blind

a

1) сляпы́

2) несапра́ўдны; халасты́ (пра стрэл)

~er Passagíer — [-'ʒi:r] безбіле́тны пасажы́р

~er Alárm — несапра́ўдная [памылко́вая] трыво́га

~ schréiben* — друкава́ць усляпу́ю (на пішучай машынцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хлябта́ць, хлябчу, хлебчаш, хлебча; незак., што.

1. Піць, зачэрпваючы вадкасць языком (пра некаторых жывёлін). Тады Слава падштурхнуў шчаня да сподачка. Нахіліў галоўку. Толькі пасля гэтага яно і пачало прагна хлябтаць, распырскваючы на падлозе драбнюткія кропелькі малака. Шыловіч.

2. Прагна піць. Ды Дзед Мароз ужо хлебча з конаўкі ваду, выцірае бараду і глядзіць, ладкуецца, дзе б гэта аблюбаваць месца на шырокім палку прылегчы. Кухараў. [Апенька] хлябтаў на поўны рот, пакуль не спаражніў пасудзіны. Навуменка.

3. Разм. груб. Піць (віно, спіртныя напіткі) у вялікай колькасці. — Мала мы з табою, ты [Халімон], нежанаты, ды я, пры жонцы халасты, той гарэлкі папілі ды ў дурня пагулялі?! — на вачах Кірдуна выступіла вільгаць. — Мне, думаеш, лёгка? Буду там чорт ведае з кім тую гарэлку хлябтаць. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тшчы (тщій) ‘пусты, які не ўжываў ні ежы, ні вады’, ‘чысты’: як табе з тшчым сэрцам, а ты лукавіш са мною (Нас.), ‘марны’ (там жа), ст.-бел. тщий, тщивый ‘тс’, тще ‘пуста, дарэмна’ (ГСБМ). Параўн. укр. тщий ‘цвярозы, пусты, непатрэбны’, ‘марны’, на тще серце, на тщо серце ‘не еўшы, нашча’, тще ‘дарэмна, марна’, рус. тщий ‘пусты, парожні’, тще ‘дарма, дарэмна’, а таксама тощий ‘худы’, ‘пусты’, ‘бедны’, ‘посны’, стараж.-рус. тъщий ‘парожні’, ‘дарэмны’; польск. czczy ‘тс’, ‘бясплодны’, ст.-польск. tszczy, ст.-чэш. tští ‘тс’, славен. tȅšč, харв. tȁšč, серб. та̏шт ‘пусты’, ‘марны’, ‘нязначны, мізэрны, нікчэмны’, макед. на ште cрце ‘на галодны страўнік’, ст.-слав. тъшть ‘пусты’. Прасл. *tъščь ‘пусты’ роднаснае літ. tùščias ‘пусты’, ‘марны’, ‘халасты’, ‘бясплодны’, лат. tukšs ‘тс’, ‘парожні’, лац. tesqua ‘пустыні, стэпы’, ‘самотны край’, авест. taoš‑, ст.-інд. tucchyá‑ ‘пусты, мізэрны’, ‘беспаветраны’ < і.-е. *tus‑skʼo‑ ‘пакінуць’ < і.-е. *teu̯s‑ ‘пусты, пакінуты’ (Фасмер, 4, 130; Чарных, 2, 274; Фрэнкель, 1145–1146; Смачынскі, 696–697; Покарны, 1085; Сной, 762; Скок, 3, 413; Львоў, Этимология–1974, 79). Непераканальна пра сувязь з *tъska ‘смутак, прыгнечанасць’ Цвяткоў, Запіскі, 76. Параўн. тушчы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blank

[blæŋk]

1.

n.

1) пусто́е месца

2) блянк -у m.

application blank — блянк для зая́вы

3) пу́стка f. (духоўная)

My mind is a complete blank — Я нічо́га ня памята́ю

4) пусты́ лятарэ́йны біле́т

5) праця́жнік (замі́ж прапу́шчанага сло́ва)

2.

adj.

1) пусты́; чы́сты, нясьпі́саны

sheets of blank paper — лісты́ чы́стае папе́ры

2) незапо́ўнены

a blank form — незапо́ўнены блянк

3) пусты́

a blank stare — пусты́, утаро́плены по́зірк

a blank outlook for the future — без надзе́і на бу́дучыню

4) бязду́мны, тупы́

There was a blank look on his face — У яго́ быў тупы́ вы́раз тва́ру

5) по́ўны, абсалю́тны

blank silence — по́ўная цішыня́

blank stupidity — абсалю́тная дурно́та

6) халасты́, сьляпы́

a blank cartridge — халасты́ патро́н

7) суцэ́льны, глухі́

a blank wall — глуха́я сьцяна́

3.

v.t.

абыгра́ць “усуху́ю”

•

- draw a blank

- in blank

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)